Pèrsa ancian
| Classificacion lingüistica | Pèrsa ancian |
|---|---|
| Còdis lingüistics | |
| ISO 639-2 | peo  |
| ISO 639-3 | peo |
| Glottolog | oldp1254 |
| IETF | peo |
Lo pèrsa ancian es una lenga iraniana atudada que foguèt parlada en Persida. Foguèt una de las lengas utilizada per l'Empèri Aquemenida.
Classificacion[modificar | Modificar lo còdi]
Lo pèrsa ancian es una lenga iraniana de l'oèst. Quand los pèrsas prenon los poder als sobeirans arsacidas de l'Empèri Part, al sègle II apC, la lenga a evoluat e es venguda lo pèrsa mejan.
Documents de la lenga[modificar | Modificar lo còdi]
Lo pèrsa ancian es sobretot conegut per d'inscripcions reialas degudas a Darius Ièr. la mai granda, que se tròba près de l'actuala Kermanshah, es l'inscripcion de Bisotun. D'autras, fachas per Darius Ièr o Xerxes Ièr, son a Naqsh-e Rostam, a Susa o a Persepolis. Pauc nombrosas, son tamben d'un interès lingüistic limitat, que lor contengut es sovent fach de listas de pòbles e de paises someses als aquemenidas[1].
Escritura[modificar | Modificar lo còdi]
Las inscripcions en pèrsa ancian son escrichas amb una escritura cuneïforma[1].
Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
Fonts[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Iosif M. Oranskij, 1977, Les langues iraniennes, traduit per Joyce Blau, Institut d'études iraniennes de l'Université de la Sorbonne Nouvelle, documents et ouvrages de référence 1, París, Librairie C. Klincksieck.
