Plastic Bertrand

Plastic Bertrand es un cantaire francés de Belgica aparegut en 1977 au moment de la mòda punk e devengut celèbre capvath lo Monde entièr d'èstre lo primièr a aver un tube punk en francés : Ça plane pour moi (n°1 en França al debut de l'annada de 1978)^[1].

Biografia[modificar | Modificar lo còdi]

Se PLastic Bertrand es presentat de'n primièr coma l'escais de scèna del cantaire francés Roger Jouret (nascut en Belgica en 1954), en realitat, Plastic Bertrand es mai objectivament un projècte musical que lo Roger Jouret n'aviá puslèu lo ròtle de n'assegurar la promocion comerciala.

En efèit, se als Estats Units e dins los païses pas francofòns ont la cançon foguèt un tube, Ça plane pour moi es creditat coma lo primièr (e sovent lo sol) imne punk francés, quitament représ per de grops rock americans plan coneguts (The President Of The United States of America, Red Hot Chili Peppers, Vampire Weekend), es pas brica lo cas en França ont aquesta cançon es percebuda pel mitan punk coma una marrida galejada !

Cal saber que Ça plane pour moi es en realitat eissit d'una soscadissa de Bert Bertrand (un journaliste rock bèlga) en 1977 pendent la mòda punk venguda d'Anglatèrra (The Clash, Sex Pistols), que sentiguèt lo potencial qu'i aviá d'obrir aquesta moda al mercat francés. Aital, demandèt a un amic productor, Lou Deprijck, d'enregistrar lèu-lèu la primièra cançon punk francesa de l'istòria. Tre lo lendoman, Lou Deprijck n'aviá fait una maqueta, còp-sèc enregistrada. Las paraulas foguèron escriutas per Yvan Lacomblez, que pel títol s'èra directament inspirat de Tu me fais planer, una cançon de Michel Delpech. E aital, per n'assegurar la promocion, lo Roger Jouret foguèt causit per son perfil punk.

Lo succès de Ça plane pour moi foguèt colossal : n°1 en França, classat dins fòrça païses quitament pas francofòns (Estats Units tanben)... Es aital que Roger Jouret « Plastic Bertrand » es còp-sèc devengut « lo primièr cantaire punk francés de l'istòria » ! en seguida de la capitada de la cançon, Roger Jouret continuèt fin finala de sortir disques, tostemps ambe l'escais de Plastic Bertrand, çaquelà en cambiar d'estili, de'n primièr en se virar cap a la new wave (Tout petit la planète, Major Tom) puèi cap a una pop francesa mai commerciala (Hula Hoop, Sentimentale moi).

Pr'quò sa carrièra artistica patissèt lèu-lèu del fait que s'es sabut qu'èra pas lo cantaire vertadièr de Ça plane pour moi. En mai d'aquò, s'es sabut que la finalitat del projècte Plastic Bertrand èra mai de capitalisar sus la mòda punk qu'una emanacion eissida d'una motivacion artistica vertadièra, piri qu'aquò, en contradiccion complèta ambe lo niilisme de l'esperit punk. Aital, lo succès de Plastic Bertrand foguèt autan espectacular qu'efemèr pr'amor del discredit artistic de Roger Jouret, vist coma una paura palhassa pel mitan rock, un impostor malonèst per d'autres.

Çaquelà, abstraccion faita de la galejada Plastic Bertrand, demòra çampar la qualitat artistica de las composicions, que s'agisca de Ça plane pour moi, que l'originalitat es indeniabla (una cagada auriá pas avut una tala capitada), o dels títols new wave Tout petit la planète e Major Tom (adaptacion francesa de la version alemanda de Peter Schilling), de plan bona factura tanben.