Lac de Sant Ferriòl
| Lac de Sant Ferriòl | ||
 |
||
| Administracion | ||
| País | Occitània | |
|---|---|---|
| Geografia | ||
| Coordenadas | 43° 26′ 15″ N, 2° 01′ 18,01″ E | |
| Tipe | Lac de restanca | |
| Superfícia | 67 km2 |
|
| Volum | 6 000 km3 | |
| Idrografia | ||
| Alimentacion | Rigòla de la Montanha | |
| Emissari(s) | Laudòt | |
modificar  |
||
Lo lac de Sant Ferriòl es un lac de retenguda dins la montanha Negra situat sus Laudòt, dins los departaments franceses de la Nauta Garona, de Tarn e d'Aude en region Occitània. Aumentat per la rigòla de la montanha passant per la traucada dels Capmases, es la restanca màger per provesir en aiga lo canal de las Doas Mars.
Geografia
[modificar | Modificar lo còdi]Lo lac es situat dins la montanha Negra en partit sus Sant Ferriòl, comuna de Revèl (Nauta Garona), una segonda partida sus la comuna de Sorese (Tarn), una tresena partida sus la comuna de Vaudrulha (Nauta Garona) e una derrièra partida sus la comuna dels Brunèls (Aude). Un barratge situat dins la comba de Vaudrulha sus una barra rocasuda permet de restancar las aigas del lac.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]
Aquela restanca foguèt bastida per Pèire Pau Riquet entre 1667 e 1672 per provesir en aiga lo canal de la doas Mars mejans la rigòla de la plana, nom donat al bessal que davala fins al pas de Naurosa. Mas lo volum de la retenguda demora insufisent. Après sa virada d'inspeccion en 1685, Vauban decidís d'escavar la traucasa dels Campmases e d'auçar la retenguda per crear una sèrva d'aiga sus 67 ha e d’una cabença de 6 milions de mètres cubics.
Al sègle XIX, se tornèt far las tampas de la passièra a l'identic en bronze. Permeton de contraròtlar lo debit d'aiga a la sortida an las meteissas caracteristicas que las ancianas mas amb una capacitat mai granda[1].
En 1900, après la crompa per l'Estat del canal de las doas Mars, fòrça tèrras se tornan vendre coma las 200 ectaras bosacadas a l'entorn del lac. Una « Societat immobiliària de la Montanha Negra » volgava i far bastir un centre de léser amb ostalariá, un casinò e un lotejament pel torisme. Mas lo projècte merma e lo lac ven en 1930 un centre de léser mai modèste amb de tennís, vela e natacion[2].
Dempuèi 1997, es inscrich als monuments istorics[3] de França.
Descripcion
[modificar | Modificar lo còdi]Una restanca, la primièra d'aquel tipe d’Euròpa d'aquela importança[4], es edificada amb tres parets: un primièr en amont de 29,25 m de naut e de 3,90 m d'espessor, puèi un segond de 871 mètres de longor sus 35 mètres de nautor e 10 m d'espessor e fin finala un tresen en aval de 29,25 m de naut e 2,80 m d'espessor. Aqueles parets son constituits de granit talhat. Entre cada paret, un espaci de 60 mètres de larg es emplit de brisum de ròca e d'argila. Mai, quatre sosterrens permeton d'accedir a las tampas e canèlas de sortida[5]. Una rigòla de contorn es escavada al sud del bacin de retenguda per permetre vojar lo demai d'aiga cap al Laudòt.
Activitats toristicas
[modificar | Modificar lo còdi]
Un musèu bastit près de la passièra permet de descobrir l'istòria de la construccion del canal de la doas Mars[6].
- Pesca esportiva o de léger
- Banh
- Vela
Ligams extèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Vejatz tanben
[modificar | Modificar lo còdi]- Canal de las doas Mars
- Pèire Paul Riquet
- Traucada dels Campmases
- Rigòla de la montanha
Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Michel Cotte, « Canal du Midi, merveille de l'Europe », édition Belin Herscher, 2003, ISBN: 2-7011-2933-8, page 116
- ↑ Michel Cotte, « Canal du Midi, merveille de l'Europe », édition Belin Herscher, 2003, ISBN: 2-7011-2933-8, page 134
- ↑ Modèl:Base Mérimée
- ↑ Source Midi-Pyrénées info n⁰47 page 22 et 23
- ↑ Corinne Labat et Gilles Bernard, Le Canal du Midi, du Modèl:XVIIe au Modèl:XXIe siècle, Éd.
- ↑ Musée et Jardins du Canal du Midi