La Pencha

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
La Pencha
Lapenche
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 13′ 31″ N, 1° 34′ 36″ E
Superfícia 8,11 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
192 m
140 m
128 m
Geografia politica
País Carcin Armas de Carcin
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
82
Tarn e Garona Armas deu Departament de Tarn e Garona
Arrondiment
822
Montalban
Canton
8218
Canton de Carcin-Roergue (Montpesat de Carcin abans 2015)
Intercom
248200057
CC del Carcin Cauçadés
Cònsol Stéphane Larroque
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
281 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

285 ab.
Densitat 31,32 ab./km²
Autras informacions
Gentilici penchinhòls o lapenchats [1]
Còde postal 82240
Còde INSEE 82092

La Pencha[2],[3],[4],[5] (Lapenche en francés) es una comuna carcinòla situada dins lo departament de Tarn e Garona e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri[modificar | Modificar lo còdi]

[6]

Toponimia[modificar | Modificar lo còdi]

  • La Pencha seriá per Dauzat e Rostaing lo mot penche, instrument per penchenar lo cambe; designariá lo luòc que s'i trabalhava lo cambe e que s'i fabricava de penches [7]. Mès Burgan e Lafon constatan qu'aquela explicacion junta pas ambe las fòrmas ancianas, que son Pons de la Pincta, en 1100, La Picta, en 1104, La Pencha, en 1122, Raymond de Picta, en 1152, Arnaldus de Lapenge, en 1269, Lapenche, en 1326, capellania de Lapenche, cap a 1400, senhor de La Penche... la Pencha... la Penche... loc de la Penche, en 1540, de Picte, en 1526, Sanctus Robertus de Picta, Sancti Roberti de Picta, en 1640, la Penché (Cassini), La Penchée, en 1801. La finala balança encara entre -e e -a : la prononciacion es [lapéntso] o [lapéntse]. Picta es lo participi del vèrbe latin pingere, qu'a donat pénher, pénger, sinonimes de pintar (francisme pintrar). Lo participi passat de pénher/pénger es pench, pencha, e correspond a de glèisas pintadas. Se sap pas s'es la glèisòta de La Pencha qu'èra pintada, o una autra, que lo nom de la familha senhorala s'i referissiá [1]. La fòrma La Pencha correspond a l'etimologia; La Penche deu èsser influenciat pel nom de l'objècte.
  • Senta Alausiá. Las atestacions son Sancte Alauzie, en 1300, Saincte Eulalie de Camde, en 1526, Sancta Eulalia ripae de Cando, en 1580, Sancta Eulalia, en 1640, Ste Eulalie de Cande (Cassini). Lo determinant Cande, nom d'un riu (latin candidum, meteis sens), es pas mai utilizat [1]. La senta onorada dins lo nom de l'anciana parròquia es Senta Aulària de Barcelona (fòrma de son nom dominanta en occitan), en latin Sancta Eulalia, martirizada a Barcelona en 304. L'aferèsi, supression de la vocala iniciala del segond mot, E- d' Eulalia, remplaçada per la vocala finala del primièr, -a de Senta (Dauzat parla d'elision) [8], dona, en partent d' Eulàlia, Aulàlia. Aprèp, Aulàlia venguèt Aulàsia (per dissimilacion, -l- se càmbia en -z-, benlèu indirèctament); per metatèsi vocalica (permutacion), lo nom deguèt passar a Alàusia; la rason es que cal mai d'energia per articular un diftongue qu'una vocala simpla; lo diftongue, per recèrca inconscienta d'estalvi, se desplaça ont l'articulacion a mai de fòrça, sus la tonica. Benlèu per analogia ambe d'autres mots acabats atal, lo nom venguèt enfin Alausiá, ambe un desplaçament d'accent.

Per mai d'informacions, consultar tanben Senta Aulària, Senta Eulàlia (omonimia) e Santa Eulàlia.

Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

  • La Pencha èra un priorat de l'abadiá de La Chasadieu [1].
  • Abans 1806, La Pencha annexèt Senta Alausiá [9]

Administracion[modificar | Modificar lo còdi]

Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Stéphane Larroque    
març de 2008 2014 Christian Castebrunet divèrs esquèrra  
març de 2001 2008 Bernard Lacour [10] PCF  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Montpesat de Carcin; es ara del canton de Quercy-Rouergue (en francés), donc Carcin-Roergue.

Demografia[modificar | Modificar lo còdi]

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 254, totala: 255

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
358 413 351 411 448 410 423 442 462

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
444 454 446 406 438 424 431 395 382

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
351 349 321 274 278 256 261 222 224

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
231
233
212
192
174
163
167
168
168
171
2009 2010
171
174
170
173
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Demografia Senta Alausiá[modificar | Modificar lo còdi]

  • 1793 : 35 abitants
  • 1800 : 33 abitants [11]

Luòcs e monuments[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas ambe la comuna[modificar | Modificar lo còdi]

Veire tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]

  1. 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 274-275
  2. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  3.  Toponimia occitana.
  4. Congrès permanent de la lenga occitana. . Top'Òc: Diccionari toponimic occitan.
  5. Institut d'Estudis Occitans. . BdTopoc–Geoccitania.
  6. https://www.geoportail.gouv.fr/carte
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 387
  8. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 586, a St-Araille
  9. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=31359
  10. http://www.annuaire-mairie.fr/ancien-maire-lapenche.html
  11. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=31359