Estève Pelabon

Estève Pelabon
	File:Epelabon.jpg Retrach porgit dins l'edicion de Manicla de 1901
Nom de naissença	(fr) Jean Etienne Pélabon
Pseudonim	Lo Trobaire tolonenc
Naissença	25 de genier de 1745, Tolon, Provença
Decès	1 de novembre 1808, Marselha, Provença
Ocupacion	Maquinista de teatre, escrivan
Genre	Teatre, comedia

Estève Pelabon (Tolon, 25 de genèr de 1745 - Marselha? 1 de novembre de 1808) foguèt un escrivan de teatre provençau de lenga occitana dau sègle XVIII. Èra tolonenc e comencèt coma maquinista de teatre avans de compausar en provençau.

Se saup pauc de causas subre sa vida en defòra deis informacions balhadas per Joan Monné dins l'introduccion dau Grolier de 1901.

Pasmens son òbra marquèt decisivament l'istòria dau teatre occitan e tolonenc ambé sa comèdia Lo Grolier Bel Esprit, ò Suseta e Tribòr (Lou Groulié Bel Esprit, vo Suzeto et Tribor) interpretada a Tolon en 1789.

Se maridèt en 1766 ambé Margarida Loïsa Ponç e aguèron ensems dos enfants: Victor Josèp Alexandre en 1772 e Loís Estève en 1784. Après, escriguèt La Réunion Patriotique ò Minerve a Toulon (La réunion patriotique vo Minerve à Toulon en grafia originala) en 1790 e Matiu e Ana (Matiéu e Ano) en 1792. Maquinista a Marselha, foguèt menaçat per lei revolucionaris, qu'aviá sauvat la vida d'un reialista, e escriguèt per s'aparar una pèça revolucionària: Lo sens culòta a Niça (Lou sèns-culoto à Niço) que celèbra l'intrada dei tropas jacobinas a Marselha ^[1].

En defòra de çò d'estampat, sei manuscrichs foguèron malurosament perduts per son fiu, lo marin e poèta provençau Loís Estève Pelabon, dins un naufragi a l'escasença de la batalha de Trafalgar.

Lo felen d'Estève Pelabon, Loís Pelabon foguèt tanben poèta provençau e tolonenc.