Estève Pelabon

Estève Pelabon

Retrach porgit dins l'edicion de Manicla de 1901

Naissença	25 de genier de 1745 Tolon, Provença
N. a
Decès	1 de novembre 1808 Marselha, Provença
D. a
Causa de decès
Assassinat/ada per
Luòc d'enterrament
Lenga mairala
Fogal ancestral
País de nacionalitat
Paire
Maire
Oncle
Tanta
Grands
Bèlamaire
Bèlpaire
Fraire
Sòrre
Conjunt
Companh/a
Filh/a

Religion
Membre de
Familha nòbla
Membre de l'equipa esportiva
posicion de jòc
tir (esquèrra/drecha)
grad dan/kyu
Grop etnic
Orientacion sexuala
Profession
Emplegaire
Domeni d'activitat
Escolaritat
Diplòma
Director de tèsi
Estudiant de tèsi
Foncion politica
Residéncia oficiala
Predecessor
Successor
Partit
Tessitura
Label discografic
Lista de cançons
Discografia
Mission de l'astronauta
Distincions e prèmis
Branca militara
Grad militar
Etapa de canonizacion
Familha nòbla
Títol de noblesa
Títol onorific
Comandament
Conflicte
Jorn de la fèsta
Nom de naissença	Étienne Pélabon (en francés)
Autres noms	Lo Trobaire tolonenc
Activitat(s)	Maquinista de teatre, escrivan
Lenga d'escritura	occitan-provençau
Genre(s)	Teatre, comedia

Ostau nadau de Pelabon (lo 3en en tot partir dau canton a man drecha)

Placa pauvada subre l'ostau nadau de Pelabon

Batalha de Trafalgar onte perdèron lei manuscrits de Pelabon

Estève Pelabon (Tolon, 25 de genèr de 1745 - Marselha? 1 de novembre de 1808) foguèt un escrivan de teatre provençau de lenga occitana dau sègle XVIII. Èra tolonenc e comencèt coma maquinista de teatre avans de compausar en provençau.

Se saup pauc de causas subre sa vida en defòra deis informacions balhadas per Joan Monné dins l'introduccion dau Grolier de 1901.

Pasmens son òbra marquèt decisivament l'istòria dau teatre occitan e tolonenc ambé sa comèdia Lo Grolier Bel Esprit, ò Suseta e Tribòr (Lou Groulié Bel Esprit, vo Suzeto et Tribor) interpretada a Tolon en 1789.

Se maridèt en 1766 ambé Margarida Loïsa Ponç e aguèron ensems dos enfants: Victor Josèp Alexandre en 1772 e Loís Estève en 1784. Après, escriguèt La Réunion Patriotique ò Minerve a Toulon (La réunion patriotique vo Minerve à Toulon en grafia originala) en 1790 e Matiu e Ana (Matiéu e Ano) en 1792. Maquinista a Marselha, foguèt menaçat per lei revolucionaris, qu'aviá sauvat la vida d'un reialista, e escriguèt per s'aparar una pèça revolucionària: Lo sens culòta a Niça (Lou sèns-culoto à Niço) que celèbra l'intrada dei tropas jacobinas a Marselha ^[1].

En defòra de çò d'estampat, sei manuscrichs foguèron malurosament perduts per son fiu, lo marin e poèta provençau Loís Estève Pelabon, dins un naufragi a l'escasença de la batalha de Trafalgar.

Lo felen d'Estève Pelabon, Loís Pelabon foguèt tanben poèta provençau e tolonenc.