Lesinhan de las Corbièras

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vila d'Occitània
Lesinhan de las Corbièras
Lézignan-Corbières
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa Sant Fèlix.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 12′ 05″ N, 2° 45′ 30″ E
Superfícia 37,68 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
187 m
49 m
19 m
Geografia politica
País  Lengadòc
Contrada Corbièras Armas de Lengadòc ?
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
113
Narbona
Canton
1108
Lesinhan de las Corbièras, vengut Lo Lesinhanenc (caplòc, puèi burèu centralizator)
Intercom
200035863
CC de Region Lesinhanenca, Corbièras e Menerbés (residéncia)
Cònsol Gerard Forcada
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
11 248 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

11 449 ab.
Densitat 297,85 ab./km²
Autras informacions
Gentilici lesinhanenc
Còde postal 11200
Còde INSEE 11203

Lesinhan de las Corbièras (Lézignan-Corbières en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Se situa entre Carcassona a l'oèst e Narbona a l'èst. Al nòrd se trapa lo parçan de Menerbés e al sud lo de Corbièras.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri[modificar | Modificar lo còdi]

Toponimia[modificar | Modificar lo còdi]

Lesinhan[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son : Vallis Boriana quae nunc Lisinianus appellatur en 806, Vallis Dorciana quae nunc ? Lezinyanus vocatur en 809, Licinianum en 847, Villa Licinianum... cum ecclesia in honore... Sancti Felicis en 899, Lezinianum en 1118, Lidinianum en 1227, Lezigniem en 1247, Lizinanum en 1262, Lezignianum... Lisinianum en 1263, Lérichan al sègle XIII, Lesinhanum en 1324, Lezinhanum en 1351, Leryhan en 1381-91, Lesinachum en 1383, Lezinhan al sègle XIV, Lerynhan en 1478, Vallis Barriana en 1494 (la Gallia Christiana escriu Vallis Borriana), Lesignanum en 1432, Lésinan..., Lezinha..., Lesinhan en 1538, etc, Lezinian en 1641, Lesignian en 1648. Al sègle XVIII, Lesinhan es de còps nommat Lézignan-les-Religieuses (covent de Clarissas e diferenciacion d'ambe Lesinhan de la Ceba). La prononciacion occitana es Lezignà [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [lezi'ɲa].
Lesinhan vendriá d'un nom latin d'òme, Licinius, ambe'l sufixe -anum [2] (per los Féniés, que sègon probablament Negre, un nom d'òme Licinianus, sense sufixe [3]). Lesinhan èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Licinius (o benlèu Licinianus).

Montrabeg[modificar | Modificar lo còdi]

Montrabeg es una anciana rectoriá, del vocable de Santa Eugènia, e un castèl modèrne situat près d'Aude; [i a tanben una tuca de 59 m, probable lòc d'origina d'una fortalesa]. Las fòrmas ancianas son Mons Rabejus en 1204, Castrum de Monterabegio en 1272, De Monterebegio en 1298, Monrabey au sègle XIV, Monsrebegio en 1477, Une tour au lieu de Montravech en 1503-1589, Mont Rabech en 1538, Saincte Eugénye de Montrabech en 1639 [4]. Mai qu'un lòc Raveg, la proprietat de Ravidius, nom atestat, qu'èra lo d'un dels amants de la famosa Lèsbia de Catul, en realitat Clòdia (fòrma vulgara del latin Clàudia, occitan Glàudia), ambe Mont ajustat, cal supausar lo nom rabeg (evolucion probabla d'un eretièr d'[una declinason de] rapidus, segon lo TdF), precisament localizat dins l'Aude e qu'a lo sens de « raspa d'una aiga » e mont, aplicat a la tuca de 59 m.

Sainte Candille (en francés)[modificar | Modificar lo còdi]

Le lòc [a l'èst de Lesinhan] pòrta le remembre d'una anciana glèisa dedicada a Santa Candida, martira, benlèu del segond sègle. Las fòrmas ancianas son Locus qui dicitur Sancta Candida en 847, Ecclesia in honore Sancte Candide de 1377 al sègle XV, Sainte Candelle en 1761 [5],[6]. Cossí se ditz ?

Serama ? Cerama ?[modificar | Modificar lo còdi]

Serama o Cerama es una anciana rectoriá, ambe un castèl e una capèla [localizada a un caireforc dessenhat per la natura, mes pas adaptat a las epòcas d'insecuritat e environat d'airals sanhoses]; èra una anciana rectoriá de la diocèsi de Narbona, del vocable de Sant Martin [signe d'ancianetat]]. Las fòrmas ancianas son Apud Seramam, villa de Seramo, de Sarama en 1444, Seranianum en 1144, Rector de Cerama en 1351, Serama en 1538, Cérame en 1774, Sérame en 1781 [7]. L'abat Savartés manda a LAS ADDICIONS, a la fin del libre : Fiscus qui vocatur Caesaranus (Histoire du Languedoc, V, pròvas 3), Cesaranus en 922 (Gallia Christiana, VI, Instruments, carta 15), Villa Seserani en 1157 (Histoire du Languedoc, V, pròvas, p. 618), Villa Cesaram en 1165 (Gallia Christiana, VI, Instruments, carta 44). L'abat Savartés ajusta : « Cresèm a una marrida lectura per aquelis quatre tèxtes » [8]. Vertat es que la preséncia de Caesar pòrta a se malfisar (çaquelà, pòt èsser un nom de persona, sense que siá l'emperaire). Vertat es, tanben, que le Gallia es pas totjorn segur. Mes i a quicòm mai que fa supausar una error a l'abat : le passatge de l'alveolara -n- a la bilabiala -m-. Se cal gardar de pensar qu'es impossible; sembla associat a la pèrda d'una [z] : *Cesarana > *CeSerana > Cerama.

Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

Lesinhan ven del latin Licinius qu'èra lo mèstre d'una villa romana situada a l'emplaçament actual de las escòlas.
Simpla vilòta al començament de l'Edat Contemporanèa, Lesinhan s'es mudada progressivament en centre important entre Carcassona e Narbona, aquò sense estar un grand caireforc. Comparar ambe l'evolucion demografica plan lenta de Castèlnòu d'Arri e de Limós.

Administracion[modificar | Modificar lo còdi]

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
julhet de 2020 (2026) Gerard Forcada sense  
25 de julhet 2009 julhet de 2020 Michel Maïque PS President de la CC de la Region Lesinhanenca, Corbièras e Menerbés
1989 14 de julhet 2009 (mòrt en foncions) Pierre Tournier PS conselhièr general (1992-2009)
1987 1989 Louis Tournier PS  
1983 1987 (demission) Louis Soucaille PS conselhièr general (1979-1992)
1956 1983 Jacques Ouradou SFIO puèi PS conselhièr general (1963-1979)
  1956      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Lesinhan èra caplòc de son canton. A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, lo canton passèt de 18 a 10 comunas e Lesinhan ne venguèt lo burèu centralizator. Lo canton cambièt de nom e venguèt Le Lézignanais.

Demografia[modificar | Modificar lo còdi]

Corba demografica de Lesinhan de las Corbièras

A l'ora d'ara, la vila a mai de 11 000 abitants.


modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 11223, totala: 11383

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 379 1 505 1 668 1 669 1 792 2 269 2 168 2 442 2 537

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
2 754 3 016 3 934 3 969 4 670 6 286 6 569 4 792 4 857

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
4 951 6 339 6 787 7 039 7 152 7 227 7 248 6 986 6 682

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
6 939
7 558
7 355
7 514
7 881
8 266
9 465
9 712
9 968
10 117
2009 2010
10 224
10 375
10 539
10 690
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 11248 abitants e la densitat èra de 298,51 ab/km².

Espòrt[modificar | Modificar lo còdi]

Lòcs e monuments[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]

  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 210, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f302.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 397, a Lésignac-Durand
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128
  4. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 254, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f346.item.texteImage
  5. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 374, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f466.item.texteImage
  6. https://nominis.cef.fr/contenus/saint/2158/Sainte-Bianca-ou-Candide.html
  7. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 432, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f524.item.texteImage
  8. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 591, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f683.item.texteImage