Pèire Pau Riquet : Diferéncia entre lei versions

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Contengut suprimit Contengut apondut
Jiròni (discussion | contribucions)
Jiròni (discussion | contribucions)
Linha 5 : Linha 5 :
Benlèu nasquèt lo 29 de junh de 1609 a [[Besièrs]]<ref>{{fr}}[http://www.canal-du-midi.org/fr/canal/pierre_paul_riquet.aspx Pierre Paul Riquet sur le Site du Canal du Midi]</ref>, dins una familha de notables e de començants. Las fonts diferisson sus sa data de naissença, daissant un dobte entre 1604, 1608 ou 1609<ref>{{fr}}Michel Cotte, ''Canal du Midi, merveille de l'Europe'', édition Belin Herscher, 2003, ISBN|2-7011-2933-8, page 22</ref>. Menava una carrièra prospèra dins l'administracion de la [[gabèla]], la percepcion de l'impòst sul [[sal]]. Se maridèt amb Catarina de Milhau entre 1637 e 1638<ref>id michel_cotte</ref>. Son paire, Francés Guilhem Riquet, foguèt un òme d'afars qu'acumulèt una granda fortuna que la leguèt a son filh<ref>{{fr}}René Gast, ''Le Canal du Midi et les voies navigables de l'Atlantique à la Méditerranée'', éditions Ouest-France, 2000, ISBN 2-7373-2475-0, page 14</ref>. En 1651, balhèt lo [[Castèlh de Bonrepaus]] prèp de [[Verfuèlh (Nauta Garona)|Verfuèlh]] al nòrd èst de [[Tolosa]] constituit d'un parc de 150 ectars, un castèl de la [[Renaissença]].
Benlèu nasquèt lo 29 de junh de 1609 a [[Besièrs]]<ref>{{fr}}[http://www.canal-du-midi.org/fr/canal/pierre_paul_riquet.aspx Pierre Paul Riquet sur le Site du Canal du Midi]</ref>, dins una familha de notables e de començants. Las fonts diferisson sus sa data de naissença, daissant un dobte entre 1604, 1608 ou 1609<ref>{{fr}}Michel Cotte, ''Canal du Midi, merveille de l'Europe'', édition Belin Herscher, 2003, ISBN|2-7011-2933-8, page 22</ref>. Menava una carrièra prospèra dins l'administracion de la [[gabèla]], la percepcion de l'impòst sul [[sal]]. Se maridèt amb Catarina de Milhau entre 1637 e 1638<ref>id michel_cotte</ref>. Son paire, Francés Guilhem Riquet, foguèt un òme d'afars qu'acumulèt una granda fortuna que la leguèt a son filh<ref>{{fr}}René Gast, ''Le Canal du Midi et les voies navigables de l'Atlantique à la Méditerranée'', éditions Ouest-France, 2000, ISBN 2-7373-2475-0, page 14</ref>. En 1651, balhèt lo [[Castèlh de Bonrepaus]] prèp de [[Verfuèlh (Nauta Garona)|Verfuèlh]] al nòrd èst de [[Tolosa]] constituit d'un parc de 150 ectars, un castèl de la [[Renaissença]].
La legenda ditz que son paire, Francés Guilhem Riquet, foguèt opausat al debut del sègle a la construccion d'un canal religant l'[[Atlantic]] a la [[Mediterranèa]]. Los estudis, coma fòrça d'autras abans, arribèron pas de resòlvre lo problèma del porgiment de l'aiga al canal. Riquet capitèt mercé a sa conneissença de la [[Montanha Negra]] a l'entorn. Remarquèt que lo [[pas de Naurosa]] èra situat sus l'[[aigavèrs]] (punt de partiment ont un [[riu]] se separa en dos, anant aiçi d'un costat cap a l’ocean Atlantic, e de l'autre cap ala mar Mediterranèa). Aplicant las teorias d'[[Adam de Craponne]], Riquet aquí placèt lo trescòl del canal, a 48 mètres en dessús del nivèl de la [[Garona]].
La legenda ditz que son paire, Francés Guilhem Riquet, foguèt opausat al debut del sègle a la construccion d'un canal religant l'[[Atlantic]] a la [[Mediterranèa]]. Los estudis, coma fòrça d'autras abans, arribèron pas de resòlvre lo problèma del porgiment de l'aiga al canal. Riquet capitèt mercé a sa conneissença de la [[Montanha Negra]] a l'entorn. Remarquèt que lo [[pas de Naurosa]] èra situat sus l'[[aigavèrs]] (punt de partiment ont un [[riu]] se separa en dos, anant aiçi d'un costat cap a l’ocean Atlantic, e de l'autre cap ala mar Mediterranèa). Aplicant las teorias d'[[Adam de Craponne]], Riquet aquí placèt lo trescòl del canal, a 48 mètres en dessús del nivèl de [[Garona]].
Lo 16 de novembre de 1662, Pèire Pau Riquet prepausèt son projècte a [[Jean-Baptiste Colbert|Colbert]]. Qualques meses pus tard, lo ministre nomena de comissaris encargats d'estudiar la possibilitat de l'obratge. Aprèp qu'una regòla d'ensag entre lo [[lac de San Ferriòl]] e lo [[pas de Naurosa]] foguèsse realizada amb succès, una primièra partida de las òbras foguèt balhada a l'engenhaire lo 14 d'octobre de 1666. Pendent tota la durada dels trabalhs, e profeitant de sa foncion al burèus de la gabèla, Riquet investiguèt amb los seus fons dos millions de libras, per un projècte estimat a quinze millions. En cambi, receptèt los dreches de [[peatge]] del canal.
Lo 16 de novembre de 1662, Pèire Pau Riquet prepausèt son projècte a [[Jean-Baptiste Colbert|Colbert]]. Qualques meses pus tard, lo ministre nomena de comissaris encargats d'estudiar la possibilitat de l'obratge. Aprèp qu'una regòla d'ensag entre lo [[lac de San Ferriòl]] e lo [[pas de Naurosa]] foguèsse realizada amb succès, una primièra partida de las òbras foguèt balhada a l'engenhaire lo 14 d'octobre de 1666. Pendent tota la durada dels trabalhs, e profeitant de sa foncion al burèus de la gabèla, Riquet investiguèt amb los seus fons dos millions de libras, per un projècte estimat a quinze millions. En contapartida, recebèt los dreches de [[peatge]] del canal.
<gallery perrow="3" widths="225px" heights="150px">
<gallery perrow="3" widths="225px" heights="150px">
Imatge:Statue of Pierre Paul Riquet.jpg|Estatua de Pèire Pau Riquet
Imatge:Statue of Pierre Paul Riquet.jpg|Estatua de Pèire Pau Riquet

Version del 20 novembre de 2010 a 08.47

Retrach de Pèire Pau Riquet

Pèire Pau Riquet (29 de junh de 1609 1èr d'octobre de 1680), baron de Bonrepaus, comte de Caraman foguèt un engenhaire e bastidor francés que permetèt la realizacion del canal del Miègjorn en Lengadòc entre Garona e la mar Mediterranèa.

Biografia

Benlèu nasquèt lo 29 de junh de 1609 a Besièrs[1], dins una familha de notables e de començants. Las fonts diferisson sus sa data de naissença, daissant un dobte entre 1604, 1608 ou 1609[2]. Menava una carrièra prospèra dins l'administracion de la gabèla, la percepcion de l'impòst sul sal. Se maridèt amb Catarina de Milhau entre 1637 e 1638[3]. Son paire, Francés Guilhem Riquet, foguèt un òme d'afars qu'acumulèt una granda fortuna que la leguèt a son filh[4]. En 1651, balhèt lo Castèlh de Bonrepaus prèp de Verfuèlh al nòrd èst de Tolosa constituit d'un parc de 150 ectars, un castèl de la Renaissença.

La legenda ditz que son paire, Francés Guilhem Riquet, foguèt opausat al debut del sègle a la construccion d'un canal religant l'Atlantic a la Mediterranèa. Los estudis, coma fòrça d'autras abans, arribèron pas de resòlvre lo problèma del porgiment de l'aiga al canal. Riquet capitèt mercé a sa conneissença de la Montanha Negra a l'entorn. Remarquèt que lo pas de Naurosa èra situat sus l'aigavèrs (punt de partiment ont un riu se separa en dos, anant aiçi d'un costat cap a l’ocean Atlantic, e de l'autre cap ala mar Mediterranèa). Aplicant las teorias d'Adam de Craponne, Riquet aquí placèt lo trescòl del canal, a 48 mètres en dessús del nivèl de Garona.

Lo 16 de novembre de 1662, Pèire Pau Riquet prepausèt son projècte a Colbert. Qualques meses pus tard, lo ministre nomena de comissaris encargats d'estudiar la possibilitat de l'obratge. Aprèp qu'una regòla d'ensag entre lo lac de San Ferriòl e lo pas de Naurosa foguèsse realizada amb succès, una primièra partida de las òbras foguèt balhada a l'engenhaire lo 14 d'octobre de 1666. Pendent tota la durada dels trabalhs, e profeitant de sa foncion al burèus de la gabèla, Riquet investiguèt amb los seus fons dos millions de libras, per un projècte estimat a quinze millions. En contapartida, recebèt los dreches de peatge del canal.

Quand son obratge foguèt mes en dobte, Riquet se revelèt fòrça tenaç, anant fins a desobesir als ordres de Colbert. Atal, faguèt persar lo tunèl de Malpas malgrat loes ordres reials, destornant des obrièrs. Son audàcia foguèt pas solament tecnica: l'engenhaire foguèt tanben lo primièr a instituir la mensualizacion dels pagaments e la securitat sociala pels obrièrs.

Pèire Pau Riquet moriguèt a Tolosa lo priemièr d'octobre de 1680, dins lo quartièr dels poses closes, sens que lo canal foguèsse acabat. Son ostal se pòt encara veire place Salengro. Foguèron sos dos filhs qu'acabèron l'obratge, inaugurat un an pus tard. Son estatua se tròba en naut de las anadas Joan Jaurès, a qualques mètres del canal, e virant l'esquina a aquel. Realizat par Bernard Griffoul-Dorval al sègle XIX, tornèt trobar aquela place d'onor quand foguèt dubèrta la linha A de mètro, lo 26 de junh de 1993. Una autra estatua, òbra de David d'Angers, inaugurada en 1838, se tròba a la mitan de las anadas Pau Riquet de Besièrs.

Maridatge e Enfants

Maridèt en 1638 Catarina de Milhau que :

  • Joan Matias (1638-1714)
  • Pèire Pau (1644-1730)
  • Marta (1648-1736)
  • Guilhem (1652-1652)
  • Catarina (1652-1719)
  • Anna Maria (1653-1653)
  • Anna (1659-1720)

Nòtas e referéncias

  1. (fr)Pierre Paul Riquet sur le Site du Canal du Midi
  2. (fr)Michel Cotte, Canal du Midi, merveille de l'Europe, édition Belin Herscher, 2003, ISBN|2-7011-2933-8, page 22
  3. id michel_cotte
  4. (fr)René Gast, Le Canal du Midi et les voies navigables de l'Atlantique à la Méditerranée, éditions Ouest-France, 2000, ISBN 2-7373-2475-0, page 14

Vejatz tanben

Articles connèxes

Ligams extèrnes