Odissèa : Diferéncia entre lei versions
m robot Ajoute: kk:Одиссея |
m robot Modifie: cy:Odyseia |
||
Linha 63 : | Linha 63 : | ||
[[ca:L'Odissea]] |
[[ca:L'Odissea]] |
||
[[cs:Odysseia]] |
[[cs:Odysseia]] |
||
[[cy: |
[[cy:Odyseia]] |
||
[[da:Odysseen]] |
[[da:Odysseen]] |
||
[[de:Odyssee]] |
[[de:Odyssee]] |
Version del 4 març de 2010 a 17.36
L’Odissèa (en grèc ancian Ὀδυσσεία / Odysseía) es una epopèia atribuida a l’aède Omèr, comptant 12 109 examètres dactilics, repartits en 24 cants. Se pensa que foguèt redigida après l'Iliada, cap a la fin del sègle VIII abans J.-C.
Resumit deu raconte
Que conta la fin de Tròia e lo retorn d'Ulisses, rei d'Itaca, après la guèrra (dont ua partida ei contada per L'Iliada. Lo títol Odissèa (en grèc ancian Ὀδυσσεία / Odysseía) qu'ei format suu nom grèc d'Ulisses Ὀδυσσεύς / (Odysseús). Lo subjècte qu'ei resumit dens los prumèrs vints vèrs (18 e miei) deu poèma, dens la quau lo poèta, segon la Tradicion, invòca la Musa entà que'u balhe l'inspiracion:
Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροΐης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσε·
πολλῶν δ’ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ’ ὅ γ’ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ:
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον: αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν.
ἔνθ᾽ ἄλλοι μὲν πάντες, ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεθρον,
οἴκοι ἔσαν, πόλεμόν τε πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν:
τὸν δ᾽ οἶον νόστου κεχρημένον ἠδὲ γυναικὸς
νύμφη πότνι᾽ ἔρυκε Καλυψὼ δῖα θεάων
ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἔτος ἦλθε περιπλομένων ἐνιαυτῶν,
τῷ οἱ ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἶκόνδε νέεσθαι
εἰς Ἰθάκην, οὐδ᾽ ἔνθα πεφυγμένος ἦεν ἀέθλων
καὶ μετὰ οἷσι φίλοισι.
Traduccion:
Conta'm Musa, l'òmi suber-rusat, qui, arron de pilhar
la senta vila de Tròia, errè tant e tant,
lo qui deus òmis e vedó un sarròt de vilas, e conegó lo lor esperit,
lo qui sus la mar patí mila maus au son còr,
en s'i hant a subervíver e entornar los sons companhons.
Estructura
L'Odissèa que's compausa de 24 cantas amassadas en tres partidas:
- la Telemaquia (cantas Ièra a IVau : Telemac que parteish demandar novèlas de son pair tà Pilos, on interròga a Nestor, e tà Esparta, on interròga a Menelau. D'aqueth temps, los pretendents, a Itaca, qu'atenden que Penelòpa e causesca un d'eths en har la vita bèra, e que complòtan contra Telemac.
- los racontes d'Ulisses en çò d'Alcinòu (cantas Vau a XIIau): arrecaptat peu rei Alcinòu au darrèr deu son naufragi, Ulisses qu'entend un aède a contar l'episòdi deu chivau de Tròia (canta VIIIau), puish que conta eth medish las soas benalèjas.
- la venjança d'Ulisses (cantas XIIIau a XXIVau) : un còp tornat tà Itaca, Ulisses que's hè reconéisher peus sons servidors e tanhents, que massacra los pretendents e que restableish la patz dens l'illa.
Ua traduccion parciau en occitan
La partida centrau de l'Odissèa (3300 vèrs) qu'ei estada arrevirada en provençau per Robèrt Lafont e publicada devath lo títol Lo viatge grand de l'Ulisses d'Itaca.