Antòni Bigòt : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut

En linha

Version del 18 abril de 2009 a 14.45

Antòne Hippolyte Bigòt, nascut a Nimes lo 27 de febrièr de 1825 e mòrt a Nimes lo 7 de genièr de 1897, es un poèta francés d'expression lengadociana (provençal, dialècte de Nimes).

Biografia

Eissit d'una familha protestanta, instruch, escapa als trabalhs dels camps, al trabalh manual tan espandit a aquela epòca e se destina al comèrci.

Dins los ans 1850, fa la coneissença de Joan Reboul, puèi de Loís Roumieux amb lo qual debuta dins la literatura. En 1854, Frederic Mistral e sos amics escrivans occitans provençals fondan lo Felibritge e convidan Antòni Bigòt a los rejónher. S'i refusa per gost d'independéncia e perque vòl cantar sa vila de Nimes dins son lengatge pròpri, son « impur patés que s'atuda » : la lenga mai populara de la vila.

En 1861, ven membre correspondent de l'Acadèmia de Nimes, puèi membre a part entièra en 1864. En 1865, es membre del Consistòri de la Glèisa reformada. Morís a son domicili de la carrièra Cart, lo 7 de genièr de 1897, daissant darrièr el la renomada d'un poèta estimat e d'un òme just e drech.

En 1903, jos l'influéncia de son amic e contunhaire Jean Mejean, se quilha lo bust d'Antòni Bigòt prèp de l'estatua de Joan Reboul en bas del grand escalièr del Jardin de la Font. Gaston Domergue, alara ministre, es present a la ceremònia.

Antòni Bigòt (protestant e republican) es estat sovent opausat (legitimament o pas) a Joan Reboul (catolic e reialista).

Òbras

Li Griséto, poésies patoises (1854)
Li Boutoun de guèto, poésies patoises, par A. Bigot. Fables imitées de La Fontaine (1859)
Les Rêves du foyer, poésies (1860)
Li Bourgadieiro, poésies patoises (1863 ; 1962 ; 1998)
Recueil de fables patoises nouvelles (1881)
Li Fieuyo toumbado, poésies patoises et fables nouvelles (2nda edicion, augmentada de fablas novèlas, 1890)
Li Flou d'armas, poésies et fables patoises (1891)
Les Rêves du foyer, œuvres posthumes de A. Bigot. Poésies patoises et françaises inédites (1899)
Œuvres complètes. Poésies languedociennes et françaises. Li Bourgadiéiro. Li Fueio toumbado. Li Flou d'Ermas (precedidas d'un epitre en vèrses lengadocians de Joan Reboul). Obro Poustumo. Les Rêves du foyer (precedits d'un abans prepaus). Œuvres posthumes (1907 ; 1924 ; 1997)
Fablas de Bigot : 23 fables illustrées avec leur traduction française (1991)
Fablas de Bigot : 20 nouvelles fables illustrées avec leur traduction française (1993)

Portal d'Occitània

@@ Linha 4 : / Linha 4 : @@
 Eissit d'una familha [[protestanta]], instruch, escapa als trabalhs dels camps, al trabalh manual tan espandit a aquela epòca e se destina al comèrci.
-Dins los [[ans 1850]], fa la coneissença de [[Joan Reboul]], puui de [[Loís Roumieux]] amb lo qual debuta dins la literatura. En [[1854]], [[Frederic Mistral]] e sos amics escrivans occitans provençals fondan lo [[Felibritge]] e convidan Antòni Bigòt a los rejónher. S'i refusa per gost d'independéncia e perque vòl cantar sa vila de [[Nimes]] dins son lengatge pròpri, son « impur patés que s'atuda » : la lenga mai populara de la vila.
+Dins los [[ans 1850]], fa la coneissença de [[Joan Reboul]], puèi de [[Loís Roumieux]] amb lo qual debuta dins la literatura. En [[1854]], [[Frederic Mistral]] e sos amics escrivans occitans provençals fondan lo [[Felibritge]] e convidan Antòni Bigòt a los rejónher. S'i refusa per gost d'independéncia e perque vòl cantar sa vila de [[Nimes]] dins son lengatge pròpri, son « impur patés que s'atuda » : la lenga mai populara de la vila.
-En [[1861]], ven membre correspondent de l'[[Acadèmia de Nimes]], puèi membre a part entièra en [[1864]]. En [[1865]], es membre du Consistòri de la [[Glèisa reformada de França|Glèisa reformada]]. Morís a son domicili de la carrièra Cart, lo 7 de genièr de [[1897]], daissant darrièr ele la renomada d'un poèta estimat e d'un òme just e drech.
+En [[1861]], ven membre correspondent de l'[[Acadèmia de Nimes]], puèi membre a part entièra en [[1864]]. En [[1865]], es membre del Consistòri de la [[Glèisa reformada de França|Glèisa reformada]]. Morís a son domicili de la carrièra Cart, lo 7 de genièr de [[1897]], daissant darrièr el la renomada d'un poèta estimat e d'un òme just e drech.
 En [[1903]], jos l'influéncia de son amic e contunhaire Jean Mejean, se quilha lo bust d'Antòni Bigòt prèp de l'estatua de Joan Reboul en bas del grand escalièr del Jardin de la Font. [[Gaston Domergue]], alara ministre, es present a la ceremònia.