Armand Lunèl : Diferéncia entre lei versions
Cap resum de modificació |
mCap resum de modificació |
||
Linha 4 : | Linha 4 : | ||
}} |
}} |
||
[[File:Armand Lunel 25 mars 1920.jpg|thumb|right|200px|Armand Lunèl (1920)]] |
[[File:Armand Lunel 25 mars 1920.jpg|thumb|right|200px|Armand Lunèl (1920)]] |
||
'''Armand Lunèl''' foguèt un escriveire [[Occitània|occitan]] |
'''Armand Lunèl''' ([[Ais de Provença]], [[9 de junh]] de [[1892]]) foguèt un escriveire [[Occitània|occitan]] de [[Provença]], d'expression francesa. Es conegut per èsser lo darrièr locutor del [[shuadit]], varietat de judeooccitan pròpria de l'airal provençal. |
||
== Biografia == |
== Biografia == |
||
Nasquèt lo [[ |
Nasquèt lo [[9 de junh]] [[1892]] a [[Ais de Provença]] dins una familha [[Judaisme|jusieva]] presenta dempuei mai d'una generacion en [[Provença]]. Fuguèt ensenhaire a l'Universitat de [[Mónegue]]. Recebèt lo primier Prèmi Renaudot en [[1926]] per son roman ''Nicolo-Peccavi'' e lo Grand Prèmi Gobert en [[1976]] per ''Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape''. |
||
Amic d'enfança dau compositor [[Dàrius Milhaud]], escriguèt lei librets de seis opèras, ''Les malheurs d’Orphée'' (1924) e ''Esther de Carpentras'' (1938). |
Amic d'enfança dau compositor [[Dàrius Milhaud]], escriguèt lei librets de seis opèras, ''Les malheurs d’Orphée'' (1924) e ''Esther de Carpentras'' (1938). |
||
Version del 20 setembre de 2020 a 11.58
Armand Lunèl (Ais de Provença, 9 de junh de 1892) foguèt un escriveire occitan de Provença, d'expression francesa. Es conegut per èsser lo darrièr locutor del shuadit, varietat de judeooccitan pròpria de l'airal provençal.
Biografia
Nasquèt lo 9 de junh 1892 a Ais de Provença dins una familha jusieva presenta dempuei mai d'una generacion en Provença. Fuguèt ensenhaire a l'Universitat de Mónegue. Recebèt lo primier Prèmi Renaudot en 1926 per son roman Nicolo-Peccavi e lo Grand Prèmi Gobert en 1976 per Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape. Amic d'enfança dau compositor Dàrius Milhaud, escriguèt lei librets de seis opèras, Les malheurs d’Orphée (1924) e Esther de Carpentras (1938).
Es lo darrier locutor conegut dau shuadit (o judeoprovençau). Se considèra que la data de la desparicion d'aquela varietat d'occitan es la data de sa mòrt. Defuntèt en 1977.
Bibliografia
- L'imagerie du cordier, La Nouvelle Revue Française, París, 1924.
- Nicolo-Peccavi ou L'affaire Dreyfus à Carpentras, Gallimard, París, 1926.
- Le balai de sorcière, Gallimard, París, 1935.
- Jérusalem à Carpentras, Gallimard, 1937.
- Les amandes d'Aix, Gallimard, París, 1949.
- La belle à la fontaine, A. Fayard, París, 1959.
- J'ai vu vivre la Provence, A. Fayard, París, 1962.
- Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape, éditions Albin Michel, París, 1975.
- Les chemins de mon judaïsme et divers inédits, presentat per Georges Jessula, L'Harmattan, París, 1993.
- Modèl infobox
- Portal:Provença/Articles ligats
- Portal:Literatura/Articles ligats
- Escrivan francés
- Escrivan occitan
- Escrivan provençau
- Judeoprovençau
- Naissença en 1892
- Naissença a Ais de Provença
- Decès en 1977
- Escrivan francés del sègle XX
- Laureat del Prèmi Renaudot
- Istòria dels Josieus en França
- Darrièr locutor d'una lenga