Papièr

Istòria

De l'aparicion de l'escritura a aquela dau papier

L'invencion dau papier foguèt pas concomitanta a aquela de l'escritura. D'efiech, durant l'Antiquitat Auta, leis escrichs foguèron premier conservats sus de supòrts durs e resistents coma de tauletas d'argiela, de tròç d'escòrças ò de muralhas de pèira. Pasmens, rapidament, apareguèron de materiaus pus leugiers e pus soples permetent de simplificar lo transpòrt e l'estocatge. Prefigurant lo papier, lei dos principaus son lo papirús e lo pergamin.

Lo premier apareguèt en Egipte vèrs 3 000 avC. Se difusèt pauc a pauc dins tota la region mediterranèa. Es eissit de cambas entremescladas de cyperus papyrus, una planta originària de la vau bassa de Nil. Lo metòde precís de fabricacion es desconegut mai èra probablament constitüit de tres etapas : decopatge de vetas dins la camba, assemblatge dei vetas dins lei sens verticau e orizontau en preséncia d'aiga, secatge de la preparacion. Puei, un vintenau de fuelhs èran empegadas ensems per formar un rotlèu destinat a l'utilizacion.

Lo pergamin es considerat coma una invencion dau sègle II avC. Dins aquò, de pèus animalas foguèron utilizadas coma supòrt d'escritura avans aquela data que correspond subretot a la generalizacion de son usatge dins certanei regions mediterranèas. A respècte d'aquelei preparacions, lo pergamin se destria per un procès de fabricacion ben definit e per la possibilitat de copar lei pèus per formar de paginas qu'èran assembladas en rotlèus ò en codèx. Apreciat per sa resisténcia e sa soplesa, s'impausèt coma lo supòrt principau de l'escrich en Euròpa a partir dau sègle VII. Pasmens, èra una matèria onerosa.

• 
  Fotografia d'un plantum de cyperus papyrus
• 
  Papirús egipician dau sègle XVI avC.
• 
  Fuelh de papirús modèrne (sègle XXI)
• 
  Pergamin de l'Antiquitat Tardiva (sègle IV ò V apC)
• 
  Fotografia de la Magna Carta escricha sus un pergamin dau sègle XIII

Lo papier en China

En China, lei supòrts iniciaus de l'escrich foguèron probablament d'òs e de placas de pèira. Puei, se desvolopèt l'usatge de placas de fusta liadas per de cordetas per formar de rotlèus pus aisats de desplaçar e d'aigar. Lo teissut, generalament de seda, foguèt tanben adoptat mai, coma lo pergamin en Euròpa, èra un materiau costós.

Dins aqueu quadre, lo papier apareguèt dins lo corrent dau sègle II avC e aguèt un succès rapid. Èra principalament fach de fibras de lin e de bambó. L'inclusion d'autrei fustas permetiá de variar la textura e la color. Pasmens, segon la legenda, la recèpta de fabricacion foguèt fixada per lo ministre Cai Lun en 105 apC. A cha pauc, lo papier venguèt lo supòrt ordinari de l'escritura e foguèt pereu adoptat en Vietnam (sègle III), en Corèa (sègle IV) e dins l'archipèla nipon (sègle V). Au sègle VII, l'aparicion de la xilografia permetèt de l'utilizar per estampar pus rapidament de tèxtes. Aquela generalizacion dau papier facilitèt lo cambi dei tèxtes gràcias a l'aparicion dau libre dins lo corrent dau sègle III.

• 
  Tròç de papier chinés datant de 179 avC
• 
  Fotografia d'un libre escrich en 256 apC
• 
  Fotografia d'un libre estampat en 868.

La difusion dins lo mond musulman

Au sègle VIII, l'utilizacion dau papier se desvolopèt en Asia Centrala mai son origina es pauc clara. Segon l'ipotèsi pus frequenta, aquò seriá estat entraïnada per la desfacha chinesa còntra leis Arabs a la batalha de Talas (751). D'efiech, entre lei soudats chinés capturats, se serián trobats de papetiers qu'aurián creat un centre de produccion a Samarcanda e ansin favorizat la difusion dau papier dins lo mond musulman. Pasmens, aqueu racònte es uei fòrça contestat per leis arqueològs qu'an descubèrt mai d'un tèxte escrich sus un supòrt papier dins la region datant d'epòcas anterioras a la batalha.

Dins totei lei cas, lo papier se difusèt rapidament dins l'espaci islamic onte remplacèt lo pergamin. L'existéncia de papetariás es atestada a Bagdad en 793, au Caire en 900 e en Al Andalós en 1046. Aquò entraïnèt la formacion d'una importanta industria amb d'especializacions regionalas marcadas. Per exemple, Samarcanda venguèt lo centre principau per la fabricacion de papiers preciós destinats ai corts princieras. Au contrari, Egipte s'orientèt vèrs de papiers espés pauc apreciats per escriure mai qu'èran utilizats au sègle XI per embalar d'èrbas ò d'espècias sus lei mercats dau Caire.

• 
  Tròç de papier fabricat au sègle V ò au sègle VI en Nepal
• 
  Tròç de papier fabricat en Asia Centrala au sègle V ò au sègle VI.
• 
  Fotografia d'un tròç de papier fabricat en Egipte au sègle VIII

La difusion en Euròpa

La difusion dau papier dins l'Euròpa crestiana comencèt amb l'aparicion d'una industria papetiera en Al Andalós dins la region de Valéncia vèrs 1056. De centres de produccion apareguèron pauc a pauc a l'entorn d'aqueu centre a Toledo tre 1085, en Occitània vèrs 1190 e a Fabriano en Itàlia Centrala en 1276. Puei, lo movement s'accelerèt amb de papetiers mencionats en Alemanha dins leis ans 1320, en França en 1348 e en Olanda entre 1340 e 1350. Tot lo rèsta dau continent foguèt agantat avans leis ans 1620.

Lo centre de Fabriano aguèt un ròtle particular durant aqueu periòde en causa de son utilizacion de presoniers arabs per concebre sei procès de produccion. Aquò li permetèt d'aquistar rapidament un important saupre-faire dins lo domeni dau papier preciós entraïnant lo declin dau pergamin. Puei, capitèt de melhorar lo principi dau molin de papier, ja conegut dempuei lo sègle XI en Samarcanda, amb l'introduction d'un sistèma idraulic alternatiu permetent un movement verticau. Aquela innovacion autorizèt lo remplaçament de la mòla utilizada per trissar la pelha per de macetas. De progrès importants aguèron tanben luòc en matèria de preparacion de la pelha.

Dins lo corrent dei sègles seguents, la produccion de papier s'industrializèt en Euròpa amb la constitucion de centres papetiers capables d'exportar sa produccion a plusors centenaus de quilomètres. Per exemple, foguèt lo cas d'Aquitània onte leis Olandés investiguèron de somas importantas. De progrès tecnics suplementaris permetèron d'aumentar la produccion. Lo pus important es probable lo cilindre olandés, aparegut en 1673, que remplacèt lei macetas per la fabricacion de papier de qualitat bassa. Format d'un cilindre eiriçat de lamas copantas e d'un pòst garnit de clavèus, accelerèt considerablament lo tractament de la pelha.

• 
  Fotografia d'una còpia de la Bíblia de Gutenberg (vèrs 1450)
• 
  Fotografia d'un molin destinat a la fabricacion de papier utilizat en 1654
• 
  Fotografia d'un cilindre olandés (sègle XVII)

Lo papier mesoamerican

Lo papier foguèt descubèrt d'un biais independent en Mesoamerica a una data encara mau identificada. A l'ora d'ara, lo tròç pus vielh clarament identificat per leis arqueològs provèn de la segonda mitat dau sègle I apC. Foguèt trobat sus un site de la cultura dei tombas de potz, un ensems culturau mau conegut de l'Oèst dau Mexic actuau qu'aviá probablament pas de sistèma d'escritura. Pasmens, aquela preséncia pòu s'explicar per l'utilizacion dau papier, en Mesoamerica, dins de ceremònias religiosas ont èra cremat coma ofrenda ai dieus. L'usatge coma supòrt d'escritura sembla pus tardiu e apareguèt probable dins lei regions maias au sègle V. Coma lei Romans, lei Mesoamericans inventèron de codèx per reliar entre elei plusors paginas.

Dich amatl en nahuatl, lo papier mesoamerican èra fabricat a partir de la rusca intèrna dau ficus. Per aquò, aquela darriera èra trempada dins una solucion alcalina (generalament a basa d'aiga de cauç), caufada e lavada. Aqueu procès permetiá d'extraire lei fibras de cellulòsa qu'èran dispausadas en lei crosant sus una superficia dura e rugosa. Puei, èran batudas per omogeneïzar la preparacion avans secatge. Aquò permetiá de produrre un papier fòrça rugós qu'èra cubèrt d'un jaç d'amidon ò de cauç per i permetre l'escritura.

• 
  Fotografia d'un codèx mesoamerican
• 
  Tunica de papier utilizada per de ceremònias

L'industrializacion de la produccion

L'aparicion de la pasta de papier cellulosica

L'aparicion de l'estampariá en Euròpa au sègle XV i entraïnèt una aumentacion progressiva de la demanda de papier. Per faciar la demanda e protegir sei centres de produccion, leis autoritats adoptèron de reglementacions per limitar ò enebir leis exportacions dei matèrias premieras necessàrias a l'industria papetièra (pelha, pega...). Pasmens, lei besonhs contunièron d'aumentar e lo progrès tecnic agravèt la situacion, especialament a partir de la Revolucion Industriala. D'efiech, en 1798, lo Francés Louis Nicolas Robert (1761-1828) inventèt la premiera maquina otís dedicada a la fabricacion de papier. Lo premier modèl permetiá d'accelerar la produccion d'un factor 10 e foguèt largament perfeccionat e copiat, principalament per lo Britanic Henry Fourdrinier (1766-1854) que donèt son nom a la maquina. Vèrs 1850, n'aviá 300 au Reiaume Unit, 250 en França e un nombre quasi identic en Alemanha.

Per resòuvre la question dau provesiment en matèrias premieras, una premiera solucion foguèt trobada per Justus Claproth (1728-1805) que concebèt un procès permetent de levar la tencha e de reciclar lo papier. Pasmens, la solucion vertadiera venguèt amb la descubèrta de la cellulòsa per lo Francés Anselme Payen (1795 ò 1798 - 1871) en 1834. Dins lo corrent deis ans 1840, Friedrich Gottlob Keller (1816-1895) capitèt de trobar un metòde per utilizar aquela fibra per produrre una pasta de papier novèla a basa de fusta. Sospichada tre 1719 per Réaumur (1683-1757), aquela possibilitat foguèt fòrça estudiat per lei quimistas de la segonda dau sègle XIX que melhorèron la qualitat dei fibras utilizadas e dei pastas.

• 
  Maquina de papier francesa dau sègle XIX
• 
  Fotografia d'un molin de papier de 1947
• 
  Fotografia d'una maquina de Fourdrinier utilizada dins leis ans 1950
• 
  Fotografia d'un libre deis ans 1920 que son papier es en cors de desintegracion en causa de son aciditat
• 
  Papier blanc modèrne (ans 2010)

L'invencion dau carton

• 
  Tròç de carton modèrne (ans 2000)
• 
  Caissas de carton utilizadas per archivar de documents

Liames intèrnes

• Cellulòsa.
• Papirús.
• Pasta de papier.