Batalha de Volhèc : Diferéncia entre lei versions
Cap resum de modificació |
|||
| Linha 40 : | Linha 40 : | ||
La mòrt d'Alaric marquèt la desbranda dels visigòts, que fugiguèron cap al sud, fasent sègre amb eles [[Amalaric]], l'eiretièr del reialme. L'infantariá [[Auvèrnhe|auvernhata]], aliada als visigòts e menada per [[Apollinari de Clarmont]], filh de [[Sidòni Apollinari]], se rendèt pas, e se batèt bravament fins al darrièr òme. En mitan de matinada, la batalha s'acava. |
La mòrt d'Alaric marquèt la desbranda dels visigòts, que fugiguèron cap al sud, fasent sègre amb eles [[Amalaric]], l'eiretièr del reialme. L'infantariá [[Auvèrnhe|auvernhata]], aliada als visigòts e menada per [[Apollinari de Clarmont]], filh de [[Sidòni Apollinari]], se rendèt pas, e se batèt bravament fins al darrièr òme. En mitan de matinada, la batalha s'acava. |
||
[[Gregòri de Tours]] rapòrtèt dins son [[Istòria dels francs]] :<blockquote>" On vit marcher contre les Francs, avec une intrépidité étonnante, 10 000 ciutadans d'Auvèrnhe, ayant à leur tête lo fih del famós Sidoine Apollinaire. Le nouveau conquérant, Clovis, ne foguèt venceire que quora trapèt pas pus cap auvernhàs peour li disputar la victòria [...]. " - '''''Histoire des Francs''''', [[Grégoire de Tours]]. Traduction Guizot. L. I, p. 104.</blockquote>Aquela victòria dobrís per Clovís la rota d'[[Occitània]]. Capitèt tre [[508]] a conquistar [[Tolosa]], anciana capitala dels visigòts, |
[[Gregòri de Tours]] rapòrtèt dins son [[Istòria dels francs]] :<blockquote>" On vit marcher contre les Francs, avec une intrépidité étonnante, 10 000 ciutadans d'Auvèrnhe, ayant à leur tête lo fih del famós Sidoine Apollinaire. Le nouveau conquérant, Clovis, ne foguèt venceire que quora trapèt pas pus cap auvernhàs peour li disputar la victòria [...]. " - '''''Histoire des Francs''''', [[Grégoire de Tours]]. Traduction Guizot. L. I, p. 104.</blockquote>Aquela victòria dobrís per Clovís la rota d'[[Occitània]]. Capitèt tre [[508]] a conquistar [[Tolosa]], anciana capitala dels visigòts, puèi temporàriament [[Narbona|lo narbonés,]] que serà représ pels ostrogòts après lo fracàs del [[Sètge d'Arle (507-508)|sètge d'Arle]]. Il s'empare alors de l'[[histoire de l'Aquitaine|Aquitània]], de [[Gasconha]], de [[Lengadòc]] e de [[Lemosin]], çò que s'acompanhèt d'una dominacion franca tota relativa sus [[Auvèrnhe]]. |
||
[[Provença]] es daissada aux soins dels aliats [[burgondis]], qui échoueront devant Arles, ce qui conviendra à Clovis, car les burgondis ne demorèron aflaquits ; son cap [[Gondebaud]] a vuejat son tresaur e perdut sos soldats. |
[[Provença]] es daissada aux soins dels aliats [[burgondis]], qui échoueront devant Arles, ce qui conviendra à Clovis, car les burgondis ne demorèron aflaquits ; son cap [[Gondebaud]] a vuejat son tresaur e perdut sos soldats. |
||
Version del 13 febrièr de 2019 a 19.14
|
Batalha de Volhèc
| |
|---|---|
 | |
| Informacions generalas | |
| Data | 507 |
| Luòc | Volhèc prèp de Peitieus |
| Eissida | victòria dels francs |
| Comandants | |
| Alaric II | Clodovèu |
| Fòrças en preséncia | |
| visigòts | francs |
La Batalha de Volhèc[1] se debanèt dins las marcas del nòrd del territòri visigotic del Reialme de Tolosa, prèp de Peitieus, a la prima de 507 entre los francs comandats per Clodovèu e los visigòts d'Alaric II.
La mòrt d'Alaric e la desfacha dels visigòts a Vouillé forcèt aquestes darrièrs a se retirar en Septimània, que encara contrarotlavan, e permetèt als francs de contraròtlar Aquitània, e de prendre Tolosa.
Debanament
A la prima de 507, l'armada dels visigòts menada pel rei Alaric II marcha cap al nòrd en limitar sa progression, esperant que los ostrogòts los apiejan, mas aqueles son imobilizats per la menaça que fan pesar los bizantins sus sas tèrras, benlèu amb l'acòrd de Clovís. D'aquel temps, l'armada franca menada per Clovís e son filh ainat Teodoric, passa Léger cap a Peitieus.
Malgrat sas crentas, lo rei Alaric II engatjarà lo combat. Lo rescontre se ten dins la plana de Volhèc, près de Peitieus. Lo combat debuta tre l'alba, los cavalièrs visigòts emplegant benlèu sa tactica abituala facha de cargas successivas a las qualas los francs opausan un mur de franciscas.
Un terrible còs a còs comença, entrò çò que lo rei Alaric II siá tuat per Clovís en persona, qu'auriá fondut sus el tre los primièrs instants de la lucha. Sabem pas vertadièrament s'aquel episòdi es confòrme a la realitat, mas Clovis èra considerat pels cronicaires contemporans e ulteriors coma un guerrièr de crénher.
La mòrt d'Alaric marquèt la desbranda dels visigòts, que fugiguèron cap al sud, fasent sègre amb eles Amalaric, l'eiretièr del reialme. L'infantariá auvernhata, aliada als visigòts e menada per Apollinari de Clarmont, filh de Sidòni Apollinari, se rendèt pas, e se batèt bravament fins al darrièr òme. En mitan de matinada, la batalha s'acava.
Gregòri de Tours rapòrtèt dins son Istòria dels francs :
" On vit marcher contre les Francs, avec une intrépidité étonnante, 10 000 ciutadans d'Auvèrnhe, ayant à leur tête lo fih del famós Sidoine Apollinaire. Le nouveau conquérant, Clovis, ne foguèt venceire que quora trapèt pas pus cap auvernhàs peour li disputar la victòria [...]. " - Histoire des Francs, Grégoire de Tours. Traduction Guizot. L. I, p. 104.
Aquela victòria dobrís per Clovís la rota d'Occitània. Capitèt tre 508 a conquistar Tolosa, anciana capitala dels visigòts, puèi temporàriament lo narbonés, que serà représ pels ostrogòts après lo fracàs del sètge d'Arle. Il s'empare alors de l'Aquitània, de Gasconha, de Lengadòc e de Lemosin, çò que s'acompanhèt d'una dominacion franca tota relativa sus Auvèrnhe.
Provença es daissada aux soins dels aliats burgondis, qui échoueront devant Arles, ce qui conviendra à Clovis, car les burgondis ne demorèron aflaquits ; son cap Gondebaud a vuejat son tresaur e perdut sos soldats. Aquela batalha de Vouillé aura des conséquences lourdes : Clovis marquèt d'una emprenta durabae las futuras frontièras de França car ses successeurs, merovingians, carolingians puèi capecians, pourront se prévaloir d'une sobeiranetat mai o mens effective sus de territòris constituant pus tard lo ducat d'Aquitània e lo comtat de Tolosa.
En mai, tre 508, Clovis installa sa nòva capitala a París, en luòc e plaça de Tournai, trop excentrée par rapport aux nouvelles conquêtes.