Jaufré Rudèu : Diferéncia entre lei versions

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Contengut suprimit Contengut apondut
Jiròni (discussion | contribucions)
Cap resum de modificació
Jiròni (discussion | contribucions)
Linha 18 : Linha 18 :
''Jaufre Rudels de Blaia si fo mout gentils hom, princes de Blaia. Et enamoret se de la comtessa de Tripol, ses vezer, per lo ben qu'el n'auzi dire als pelerins que venguen d'Antiocha. E fez de leis mains vers ab bons sons, ab paubres motz. E per voluntat de leis vezer, el se croset e se mes en mar, e pres malautia en la nau, e fo condug a Tripol, en un alberc, per mort. E fo fait saber a la comtessa et ella venc ad el, al son leit, e pres lo antre sos bratz. E saup qu'ela era la comtessa, e mantenent recobret l'auzir e•l flairar, e lauzet Dieu, que l'avia la vida sostenguda tro qu'el l'agues vista ; et enaissi el mori entre sos braz. Et ella lo fez a gran honor sepellir en la maison del Temple ; e pois, en aquel dia, ella se rendet morga, per la dolor qu'ella n'ac de la mort de lui.''
''Jaufre Rudels de Blaia si fo mout gentils hom, princes de Blaia. Et enamoret se de la comtessa de Tripol, ses vezer, per lo ben qu'el n'auzi dire als pelerins que venguen d'Antiocha. E fez de leis mains vers ab bons sons, ab paubres motz. E per voluntat de leis vezer, el se croset e se mes en mar, e pres malautia en la nau, e fo condug a Tripol, en un alberc, per mort. E fo fait saber a la comtessa et ella venc ad el, al son leit, e pres lo antre sos bratz. E saup qu'ela era la comtessa, e mantenent recobret l'auzir e•l flairar, e lauzet Dieu, que l'avia la vida sostenguda tro qu'el l'agues vista ; et enaissi el mori entre sos braz. Et ella lo fez a gran honor sepellir en la maison del Temple ; e pois, en aquel dia, ella se rendet morga, per la dolor qu'ella n'ac de la mort de lui.''


(Jaufré Rudel foguèt un fòrça gentil òme, prince de Blaia. E s'enamorèt de la comtessa de Trípol, sens la véser, per lo ben que n'ausí dire dels pelerins qui venián d'Antiòquia. E faguèt d'ela mantun vers amb bons sons e paures mots. E per volontat de la véser, el se crosèt e se prenguèt la mar, e tombèt malaut en la nau, e foguèt conduch a Trípol, en un ostau, com mort. E aquò foguèt fach saber a la comtessa qui venguèt a el, a son liech e lo prenguèt entre sons bras. E la coneguèt sul pic e tornèt cobrar l'ausir e lo sentir, e lausèt Dieu pr'amor que l'aviá sostenguda la vida fins que l'aguesse vista ; e atal el morí entre sons bras. E ela lo faguèt sepelir en la maison del Temple ; e puei, en aquel jorn, ela se rendèt morga, per la dolor qu'aguèt per el.)
(Jaufré Rudel foguèt un fòrça gentil òme, prince de Blaia. E s'enamorèt de la comtessa de Trípol, sens la véser, per lo ben que n'ausiguèt dire dels pelegrins qui venián d'Antiòquia. E faguèt d'ela mantun vers amb bons sons e paures mots. E per volontat de la véser, el se crosèt e se prenguèt la mar, e tombèt malaut en la nau, e foguèt conduch a Trípol, en un ostau, coma mòrt. E aquò foguèt fach saber a la comtessa qui venguèt a el, a son liech e lo prenguèt entre sos bras. E la coneguèt sul pic e tornèt cobrar l'ausir e lo sentir, e lausèt Dieu pr'amor que l'aviá sostenguda la vida fins que l'aguesse vista ; e atal el moriguèt entre sos bras. E ela lo faguèt sepelir en la maison del Temple ; e puei, en aquel jorn, ela se rendèt morga, per la dolor qu'aguèt per el.)


==Extreit==
==Extreit==

Version del 17 genièr de 2017 a 20.27

Jaufré Rudèl

Jaufré Rudèl (v. 1113 a Blaia - v. 1170) èra un gentilòme e un grand trobador occitan. Escaissat lo prince de Blaia, vila que ne foguèt lo senhor, prenguèt part a la Segonda Crosada.

Escriguèt de cançons d'amor al cors de la primièra mitat del sègle XII e canta « l'amor de lonh », es a dire l'amor impossible e sens espèr.

Segon sa vida (de segur en granda partida inventada après sa vida vertadièra) celebrèt benlèu la comtessa Odièrna de Trípol (del comtat de Trípol, estat occitan d'Orient dins l'actuala Siria), ben nascuda e inaccessibla e que per ela se crosèt e lo coneguèt pas sonque un pauc abans de morir. Sembla que s'enamorèt efectivament d'una dama establida en Orient e que, per de rasons materialas o psicologicas, aqueste amor demorèt un amor de luènh .

Sèt poèmas de Rudèl an subreviscut, dont quatre amb lor notacion melodica.

Vida de Jaufré Rudèl

Blaia: roïnas del castèl dels Rudèls

Jaufre Rudels de Blaia si fo mout gentils hom, princes de Blaia. Et enamoret se de la comtessa de Tripol, ses vezer, per lo ben qu'el n'auzi dire als pelerins que venguen d'Antiocha. E fez de leis mains vers ab bons sons, ab paubres motz. E per voluntat de leis vezer, el se croset e se mes en mar, e pres malautia en la nau, e fo condug a Tripol, en un alberc, per mort. E fo fait saber a la comtessa et ella venc ad el, al son leit, e pres lo antre sos bratz. E saup qu'ela era la comtessa, e mantenent recobret l'auzir e•l flairar, e lauzet Dieu, que l'avia la vida sostenguda tro qu'el l'agues vista ; et enaissi el mori entre sos braz. Et ella lo fez a gran honor sepellir en la maison del Temple ; e pois, en aquel dia, ella se rendet morga, per la dolor qu'ella n'ac de la mort de lui.

(Jaufré Rudel foguèt un fòrça gentil òme, prince de Blaia. E s'enamorèt de la comtessa de Trípol, sens la véser, per lo ben que n'ausiguèt dire dels pelegrins qui venián d'Antiòquia. E faguèt d'ela mantun vers amb bons sons e paures mots. E per volontat de la véser, el se crosèt e se prenguèt la mar, e tombèt malaut en la nau, e foguèt conduch a Trípol, en un ostau, coma mòrt. E aquò foguèt fach saber a la comtessa qui venguèt a el, a son liech e lo prenguèt entre sos bras. E la coneguèt sul pic e tornèt cobrar l'ausir e lo sentir, e lausèt Dieu pr'amor que l'aviá sostenguda la vida fins que l'aguesse vista ; e atal el moriguèt entre sos bras. E ela lo faguèt sepelir en la maison del Temple ; e puei, en aquel jorn, ela se rendèt morga, per la dolor qu'aguèt per el.)

Extreit

La mòrt de Jaufré Rudèl dins los braces d'Odièrna de Jerusalèm
Quan lo rius de la fontana
S'esclarzis, si cum far sol,
E par la flors aiglentina,
El rossinholetz el ram
Volf e refranh ez aplana
Son dous chantar et afina,
Dreitz es qu'ieu lo mieu refranba.

Poèmas

  • Qand lo rossignols el foillos
  • Lanqand li jorn son lonc en mai
  • Qan lo rius de la fontana
  • Belhs m'es l'estius e·l temps floritz
  • Lan quan lo temps renovelha
  • Pro ai del chan essenhadors
  • No sap chantar qi so non di

Ligams extèrnes