Vèspras sicilianas

Los Sers Sicilianes foguèt un suslhèuament popular de l'isla de Sicília contra la tutèla del rei de França Carles E d'Anjau, qu'aviá lo contraròtle de l'isla amb lo supòrt papal dempuèi 1266 e que durèt de 1282 a 1287. Los Sers Sicilianes apareisson referenciades en l'imne de la modèrna Republica Italiana, Il Canti degli Italiani.

Antecedents

Quand Manfred E de Sicília ocupèt lo tròn del Reialme de Sicília, lo Papa Climent IV lo excomunicà per èsser filh il·legítim de l'emperaire Frederic II, en venent lo reialme un fasètz del Papat. Lo 1262 Constança de Sicília, filha de l'anteriora se marida amb Pere çò de Grand, comte de Barcelona e rei d'Aragon. Aquela situacion d'aprochament entre la dinastia Hohenstaufen e lo casau de Barcelona, en essent Constança lo hereva de Manfred, provòca lo antipatia del francés Climent IV que cercarà ajuda en Carles E d'Anjau, fraire pichon de lo sieu aliat Lluís IX de França.

Las tropas de Carles d'Anjau dintran dins l'isla e batràn Manfred E a la batalha de Benevent, mentre Carles es coronat rei de Sicília a Roma lo 1266, en establint la siá autoritat per la fòrça après la revòlta gibel·lina de Conradí de Sicília 1268 e en cercant la supremacia al Mediterrani s'alièt amb lo destronat Balduí II de Courtenay de l'empèri Bizantí contra Miquel VIII Paleòleg en conquistant part de Morèa lo 1271 per se coronar rei d'Albania. Crompèt lo 1277 los dreches coma Rei de Jerusalem a Maria de Antioquia. Amb l'assisténcia de la estol de la Republica de Venècia preparèt una crosada per reconquerir Constantinòple lo 1282.

Jos Carles d'Anjau, e posteriorament lo sieu filh Carles II, lo nòrd se priviliègia vèrs lo sud, aital la capitala es transportada de Palèrme a Nàpols.

Revòlta

Desembarcament veloç De Pere çò de Grand a Trapani. Se pòt identificar lo rei en portant la corona.

La revòlta incitada per Joan de Pròixida pren lo nom perque comencèt a l'inici de la pregària de sers de diluns de Pasca (30 de març de 1282) a la glèisa de l'Esperit Sant de Palèrme. Dos mil franceses e güelfs sicilians foguèron massacrats aquela nuèch e la seguenta, e fòrça autres en las sièis setmanas seguentas, amb un recompte total de mòrts numerotadas en quatre mila personas

Consequéncias

Pere çò de Grand, amb lo supòrt economic de l'emperaire Miquel VIII Paleòleg dintrèt en Sicília per Tràpani lo 30 d'agost, levèt lo sètge de Messina, dintrèt a Palèrme lo 4 de setembre e paucs jorns mai tard destruiguèt lo estol angeví al combat de Nicòtena: Après lo Combat de Malta conquistèt las islas de Malta e Gozzo.

De resultas d'aquel suslhèuament, se produsís la division del Reialme de Sicília lo 1282 en lo reialme de Sicília, peninsular o reialme de Nàpols, jos domeni angeví, e lo reialme de Sicília, insular, jos domeni aragonés. L'incident aguèt de consequéncias negatiuas pel Principat de Catalonha en iniciant la Guèrra de Sicília e donada la fòrça politica del papa, la Crosada contra la Corona d'Aragon.

Bibliografia

• Steven Runciman, The Sicilian Vespers: A History of the Mediterranean World in the Later Thirteenth Century (anglés) ISBN 978-0-521-43774-5
• Michele Amare, History of the war of the Sicilian vespers. Earl of Ellesmere. Londres 1850 (anglés)
• Ora J. Chaytor. A History of Aragon and Catalonia (anglés)

Ligams extèrnes

• En gàrdia! 10 - Los sers sicilianes (catalan)