Montpesat de Carcin : Diferéncia entre lei versions

Navigar dins l'istoric

← Cambiament precedent Diferéncia seguenta →

Contengut suprimit Contengut apondut

VisualWikitext

En linha

Version del 13 julhet de 2016 a 22.27

Montpesat de Carcin
Montpezat-de-Quercy

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 14′ 21″ N, 1° 28′ 38″ E

Superfícia

44,02 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

309 m
275 m
126 m

Geografia politica

França

Occitània (region administrativa)

Gérard Mounié (2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2013)

1 513 ab.

Evolucion de la populacion

1 544 ab.

Densitat

34,37 ab./km²

Autras informacions

(en francés)

82270

Montpesat de Carcin^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Montpezat-de-Quercy en francés) es una comuna carcinòla, situada dins lo departament de Tarn e Garona e la region de Miègjorn-Pirenèus.

Geografia

Toponimia

Las atestacions ancianas del nom de Montpesat son nombrosas, que entre elas se pòt citar basilicae sanctorum parvulorum Justi et Pastoris (655, Testament de Daidièr de Caors), castrum quod Mons Pensatur dicitur (1040), Montepesato (1074-1108, 1099, 1154, 1170, 1176, 1203), Montepezato (1096-1099), Montispesato (1159), Montepisato (1159), Montis Pensati (1252), Monte Pensato (1257, 1580), Montispensati (1257, 1418), Montespensato (1269), Montempensatum (1299)... e en occitan Mont Pesat (1198), Montpezat (1274, 1526), Monpezat (1359) ^[5].

Lo primièr element de Montpesat ven de l'occitan mont, del latin mons, montem. Lo segond element pòt èsser lo participi passat del latin pedare, «paisselar», donc fortificar ambe de fondaments solides ^[6]; pr'aquò, Pierre-Henri Billy constata que pedare es sense descendéncia gallo-romanica [aicí, occitano-romanica] e que pensatus (de pendere) > pensat > pesat, «en penent», conven milhor (citat per Pau Burgan e Andriu Lafon); una confirmacion es que Montpesat presenta l'atestacion Mons Pensatus en 1040 ^[7].

Gandolés (grafia de Pau Burgan e Andriu Lafon) presenta las atestacions Guandole, en 1319, capellanus de Granduale, en 1326, a Guandoles, en 1359, ecclesia de Glandoleno, cap a 1400, Gandolesio, en 1465, capella de Gandoleno, en 1497, Gandoles, en 1526, etc. Es una anciana parròquia escambarlada entre las comunas de Montpesat e de Montfermièr. Las atestacions ancianas fan pensar a un sufixe -enum e l'-s fa supausar un plural ambe sens de collectiu [los *Gandole(n)s serián estats los abitants de Gandole(n) e aprèp la confusion se seriá facha entre lo nom dels abitants e lo del vilatge]; Gandolens poiriá èsser una autra grafia, pas tan simpla mas pus etimologica. Demòra la question del radical. Entre las nombrosas possibilitats (indo-europèu *ganda «terrenh rocassut», un radical germanic *wando a la basa d'un antroponime, lo nom dels Vandals, coma a Gandalor, Burgan e Lafon causisson un derivat de l'occitan gandòla, derivat de ganda «valat, regòla». Burgan e Lafon supausan una fondacion tardièra, perqué lo nom arriba tard dins los escrits ^[8]; l'absida romanica, pr'aquò, es del sègle XII ^[9].
La Madeleine-d'Aussac (nom francés), situada sus la RD 83bis, anciana partida de la RN 20 ^[10]; lo vilatjòt d' Aussac, pus pichon, es a costat, pus naut que l'anciana nacionala; la glèisa, fondada en 1225, d'estil gotic, es entremièg, pus prèpa d'Aussac. Aussac ven del nom de persona latin Alcius ambe'l sufixe -acum; seriá donc una anciana propietat gallo-romana. Burgan e Lafon escrivon Aussac, çò que las règlas de la grafia classica fan puslèu escriure Auçac. Auçac es benleu lo Auciago del testament de Sant Daidièr (680); [se lo nom deriva d'Alcius + acum, la vocalizacion de -l- implosiva es improbabla al sègle VII]. Las atestacions ancianas de la Madeleine son raras : Beata Maria Magdalena de Aussaco (1580), Beatae Mariae Magdalenae d'Aussac (1640), Aussac e La Magdeleine d'Aussac (Cassini). La Madeleine es Santa Maria Magdalena o Maria de Magdala. La prononciacion es [lamataléno], que Burgan e Lafon escrivon La Matalena ^[11] (puslèu La Magdalena).

Istòria

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2020	Gérard Mounié	sense etiqueta
1977	2014	Raymond Massip	PRG	conselhièr general
1947	1977	Maurice Dablanc	MRP, puèi CD	Vice-president del conselh general de Tarn e Garona
1945	1947	François Cayrou		senator de Tarn e Garona
1944	1945	Joseph Delom	Esquèrra independenta	deputat
1942	1944	Germain Cros
1925	1942	Albert Daille	Partit republican, radical e radical-socialista (PRRRS)	Deputat, conselhièr general
2001	2008
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1513, totala: 1544

2 963

2 684

2 680

2 651

2 796

2 871

2 900

3 000

2 831

2 805

2 780

2 772

2 554

2 587

2 724

2 361

2 144

1 996

1 897

1 854

1 755

1 530

1 516

1 476

1 482

1 345

1 436

1 519

1 448

1 419

1 407

1 411

1 378

1 413

1 424

1 442
1 466

2009

2010

1 461
1 485

1 480
1 504

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

2013 : 1513 abitants (34 ab/km²)

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ Toponimia occitana.
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. . Top'Òc: Diccionari toponimic occitan.
↑ Institut d'Estudis Occitans. . BdTopoc–Geoccitania.
↑ Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 279
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984.
↑ Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 279
↑ Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 280
↑ http://catholique-montauban.cef.fr/rubriques/gauche/arts-et-culture/eglises-du-diocese/gandoules.pdf
↑ http://routes.wikia.com/wiki/Route_nationale_fran%C3%A7aise_20
↑ Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 280

Portal de Carcin

[1] Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] Toponimia occitana.

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. . Top'Òc: Diccionari toponimic occitan.

[4] Institut d'Estudis Occitans. . BdTopoc–Geoccitania.

[5] Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 279

[6] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984.

[7] Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 279

[8] Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 280

[9] ttp://catholique-montauban.cef.fr/rubriques/gauche/arts-et-culture/eglises-du-diocese/gandoules.pdf

[10] ttp://routes.wikia.com/wiki/Route_nationale_fran%C3%A7aise_20

[11] Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 280

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

@@ Linha 31 : / Linha 31 : @@
 Lo primièr element de Montpesat ven de l'occitan ''mont'', del latin ''mons'', ''montem''. Lo segond element pòt èsser lo participi passat del latin ''pedare'', «paisselar», donc fortificar ambe de fondaments solides <ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984.</ref>; pr'aquò, Pierre-Henri Billy constata que ''pedare'' es sense descendéncia gallo-romanica [aicí, occitano-romanica] e que ''pensatus'' (de ''pendere'') > ''pensat'' > ''pesat'', «en penent», conven milhor (citat per Pau Burgan e Andriu Lafon); una confirmacion es que Montpesat presenta l'atestacion ''Mons Pensatus'' en 1040 <ref> Paul Burgan, André Lafon, ''Toponymie du Tarn-et-Garonne'', Association Antonin Perbosc, 2006, p. 279</ref>.
-* '''Gandolés''' (atestacions ''Guandole'', en 1319, ''capellanus de Granduale'', en 1326, ''a Guandoles'', en 1359, ''ecclesia de Glandoleno'', cap a 1400, ''Gandolesio'', en 1465, ''capella de Gandoleno'', en 1497, ''Gandoles'', en 1526, etc), anciana parròquia escambarlada entre las comunas de Montpesat e de [[Montfermièr]]
+* '''Gandolés''' (grafia de Pau Burgan e Andriu Lafon) presenta las atestacions ''Guandole'', en 1319, ''capellanus de Granduale'', en 1326, ''a Guandoles'', en 1359, ''ecclesia de Glandoleno'', cap a 1400, ''Gandolesio'', en 1465, ''capella de Gandoleno'', en 1497, ''Gandoles'', en 1526, etc. Es una anciana parròquia escambarlada entre las comunas de Montpesat e de [[Montfermièr]]. Las atestacions ancianas fan pensar a un sufixe ''-enum'' e l'''-s'' fa supausar un plural ambe sens de collectiu [los *Gandole(n)s serián estats los abitants de Gandole(n) e aprèp la confusion se seriá facha entre lo nom dels abitants e lo del vilatge]; ''Gandolens'' poiriá èsser una autra grafia, pas tan simpla mas pus etimologica. Demòra la question del radical. Entre las nombrosas possibilitats (indo-europèu ''*ganda'' «terrenh rocassut», un radical germanic ''*wando'' a la basa d'un antroponime, lo nom dels Vandals, coma a [[Los Sarrasins|Gandalor]], Burgan e Lafon causisson un derivat de l'occitan ''gandòla'', derivat de ''ganda'' «valat, regòla». Burgan e Lafon supausan una fondacion tardièra, perqué lo nom arriba tard dins los escrits <ref> Paul Burgan, André Lafon, ''Toponymie du Tarn-et-Garonne'', Association Antonin Perbosc, 2006, p. 280</ref>; l'absida romanica, pr'aquò, es del sègle XII <ref>http://catholique-montauban.cef.fr/rubriques/gauche/arts-et-culture/eglises-du-diocese/gandoules.pdf</ref>.
+* '''''La Madeleine-d'Aussac''''' (nom francés), situada sus la RD 83bis, anciana partida de la RN 20 <ref>http://routes.wikia.com/wiki/Route_nationale_fran%C3%A7aise_20</ref>; lo vilatjòt d' ''Aussac'', pus pichon, es a costat, pus naut que l'anciana nacionala; la glèisa, fondada en 1225, d'estil gotic,  es entremièg, pus prèpa d'Aussac. ''Aussac'' ven del nom de persona latin ''Alcius'' ambe'l sufixe ''-acum''; seriá donc una anciana propietat gallo-romana. Burgan e Lafon escrivon ''Aussac'', çò que las règlas de la grafia classica fan puslèu escriure '''Auçac'''. Auçac es benleu lo ''Auciago'' del testament de Sant Daidièr (680); [se lo nom deriva d'''Alcius'' + ''acum'', la vocalizacion de ''-l-'' implosiva es improbabla al sègle VII]. Las atestacions ancianas de ''la Madeleine'' son raras : ''Beata Maria Magdalena de Aussaco'' (1580), ''Beatae Mariae Magdalenae d'Aussac'' (1640), ''Aussac'' e ''La Magdeleine d'Aussac'' (Cassini). ''La Madeleine'' es Santa Maria Magdalena o Maria de Magdala. La prononciacion es [lamataléno], que Burgan e Lafon escrivon ''La Matalena'' <ref> Paul Burgan, André Lafon, ''Toponymie du Tarn-et-Garonne'', Association Antonin Perbosc, 2006, p. 280</ref> (puslèu '''La Magdalena''').
 ==Istòria==