Carles Ièr d'Anjau : Diferéncia entre lei versions
Cap resum de modificació |
Cap resum de modificació |
||
| Linha 2 : | Linha 2 : | ||
Aliat amb la papautat, prenguèt [[Nàpols]] e la [[Sicília]], quora batèt [[Manfred Ier de Sicile|Manfred]] e [[Conradin]] a [[Batalha de Benevent|Benevent]] (1266) e a [[batalha de Tagliacozzo|Tagliacozzo]] (1268). Estendèt son poder als [[Balcans]] e venguèt en 1277 lo pretendent al [[Liste des rois de Jérusalem|tròn de Jerusalèm]]. La colèra suscitada per la preséncia francesa provoquèt las [[Vèspras sicilianas]] en 1282. Charles foguèt fòrabandit de Sicília per una coalicion dels sicilians amb [[Pèire III d'Aragon]], e sa flòta foguèt desfacha dins la [[baia de Nàpols]] en 1284. Primièr rei de Nàpols de la [[Maison capétienne d'Anjou-Sicile|dinastia angevina]], foguèt lo creator d'un efemèr empèri mediterranèu<ref name=brita/>. |
Aliat amb la papautat, prenguèt [[Nàpols]] e la [[Sicília]], quora batèt [[Manfred Ier de Sicile|Manfred]] e [[Conradin]] a [[Batalha de Benevent|Benevent]] (1266) e a [[batalha de Tagliacozzo|Tagliacozzo]] (1268). Estendèt son poder als [[Balcans]] e venguèt en 1277 lo pretendent al [[Liste des rois de Jérusalem|tròn de Jerusalèm]]. La colèra suscitada per la preséncia francesa provoquèt las [[Vèspras sicilianas]] en 1282. Charles foguèt fòrabandit de Sicília per una coalicion dels sicilians amb [[Pèire III d'Aragon]], e sa flòta foguèt desfacha dins la [[baia de Nàpols]] en 1284. Primièr rei de Nàpols de la [[Maison capétienne d'Anjou-Sicile|dinastia angevina]], foguèt lo creator d'un efemèr empèri mediterranèu<ref name=brita/>. |
||
===Referéncias=== |
|||
<references /> |
|||
[[fr:Charles Ier de Sicile]] |
|||
Version del 10 març de 2016 a 17.57
Carles d'Anjau (21 de març de 1227 – 7 de genièr de 1285), rei de Nàpols e de Sicília (1266-1285), foguèt lo darrièr filh del rei Loís VIII de França e de Blanca de Castelha. Comte d’Anjau e de Maine, venguèt comte de Provença per son maridatge amb Beatritz de Provença en 1246. Acompanhèt Loís IX de França pendent la setena crosada en 1248[1].
Aliat amb la papautat, prenguèt Nàpols e la Sicília, quora batèt Manfred e Conradin a Benevent (1266) e a Tagliacozzo (1268). Estendèt son poder als Balcans e venguèt en 1277 lo pretendent al tròn de Jerusalèm. La colèra suscitada per la preséncia francesa provoquèt las Vèspras sicilianas en 1282. Charles foguèt fòrabandit de Sicília per una coalicion dels sicilians amb Pèire III d'Aragon, e sa flòta foguèt desfacha dins la baia de Nàpols en 1284. Primièr rei de Nàpols de la dinastia angevina, foguèt lo creator d'un efemèr empèri mediterranèu[1].