Eugen Ionescu

Fichièr:Эжэн Ёнэско (паштовая марка).jpg

Timbre romanés figurant Eugen Ionescu.

Eugen Ionescu (nasquèt a Slatina, Romania, lo 26 de novembre de 1909, e mòrt a París, lo 28 de març de 1994) foguèt un escrivan i dramaturg romanés, subretot en lenga francesa, creator e davancièr del Teatre de l'absurd.

Biografia

Es mai que mai conegut de son nom en francés, Eugène Ionesco, pasmens que son nom de familha èra Ionescu, segon la classica declinason patronimica romanesa, qu'èra filh de Joan (Ion).

Son paire èra jurista e trabalhava dins l'administracion reiala e sa maire èra filha d'un engenhaire francés que trabalhava pels trens romaneses. Quand Eugen solament aviá cinc ans, la familha migrèt cap a França.

En 1916, lo paire se separa de sa femna e, pertocat e se revelant los sentiments patriotics, quand Romania declarèt la guèrra a Alemanha e a Àustria, tornèt dins son país. Ionescu demorèt amb sa maire e sa sòrre e foguèt obligat de viure dins la carestiá economica. Foguèt internat dins un ostal d'enfants, ont se passèt fòrça mal, e de 1917 a 1919, el e sa sòrre foguèron confisats a una familha de païsans, en Mayenne, al tèrme de Normandia e Bretanha. Aquel periòde venguèt un sovenir astruc de sa vida pel futur escrivan.

Òbra dramatica

• La Cantatrice chauve (1950)
• Les Salutations (1950)
• La Leçon (1951)
• Les Chaises (1952)
• Le Maître (1953)
• Victimes du devoir (1953)
• La Jeune Fille à marier (1953)
• Amédée ou comment s'en débarrasser (1954)
• Jacques ou la soumission (1955)
• Le Nouveau Locataire (1955)
• Le Tableau (1955)
• L'Impromptu de l'Alma (1956)
• L'avenir est dans les œufs (1957)
• Tueur sans gages (1959)
• Scène à quatre (1959)
• Rhinocéros (1959)
• Apprendre à marcher (1960)
• Délire à deux (1962)
• Le Roi se meurt (1962)
• Le Piéton de l'air (1963)
• La Soif et la Faim (1965)
• La Lacune (1966)
• Jeux de massacre (1970)
• Macbett (1972)
• Ce formidable bordel! (1973)
• L'Homme aux valises (1975)
• Voyage chez les morts (1980)

Traduccions en occitan

• La cantatritz clòscapelada. Traduccion de Maurici Andrieu, 2007