Flandra (region istorica)

Vlaanderen

La region flamenca	La comunautat flamenca
País	Belgica
Lenga oficiala	Neerlandés
Capitala	Brussèlas
Ministre-President	Yves Leterme
Superficia  – Totala	13 522 km²
Populacion  – En la region flamenca  – en la region de Brussèlas	6 043 161 (2005) aprox. 200 000
Densitat	447/km²
Imne nacional	De Vlaamse Leeuw

Flandra (en neerlandés, Vlaanderen) es lo nom d'una region que, en la Edat Mejana, cobrís part de lo nòrd de la França (la region de lo riu Escaut), lo nòrd‑oèst de la Belgica e l'extremitat sud‑oèst dels Païses Basses (la Flandra zelandesa; en neerlandés, Zeeuws-Vlaanderen).

Abans la regionalizacion de la Belgica, lo mòt Flandra correspondiá al territòri de las províncias West-Vlaanderen e Oost-Vlaanderen. Correspond d’uèi a una de las tres regions de l'estat federal de Belgica.

Geografia

La Flandra fòrma una plana que s'estira d'oèst en èst e compren diversas regions, del nòrd‑oèst al sud‑èst: a l’òrle de la mar del Nòrd, la region costièra amb la plaja e las dunas; la region de polders, d'una largor de 10 a 15 km, amb doas sota‑regions, lo Veurne Ambacht, o Mestier de Fuernas, dinc lo bassin de l’Yser, e los polders del bas Escaut; la Flandra interiora, amb sas doas compausantas, la Flandra sablosa – que compren lo país de Torhòut, lo país d'Eeklo e lo país de Waes – puèi la Flandra sablo‑limonosa, al sud, amb las còlas flamencas (156 m al mont Kemmel) e las còlas de Renaix o Ardenas flamencas (141 m al mont de l'Enclús e 157 m al Pottelberg).

Istòria

Lo comtat de Flandra remonta a l'epòca carolingiana. Lo tractat de Verdun (843) lo placèt en Lotaringia, puèi passèt a la Francia occidentala per lo tractat de Meersen (870). S’espandiguèt vel nòrd de la França d’en primièr (Rijsel, Arràs), puèi vers l'Empèri (Flandra imperiala), de l’auta mân de l'Escaut, gràcias als comtes que se seguèron de paire en filh de 862 a 1119 (de Baudoïn Ier a Baudoïn VII) e arribèt a cima de sa poténcia al sègle XII, sota los renhes de Tièrri e Felipe d'Alsaça.

Vassal del rèi de França, lo comte de Flandra patís puèi la politica centralizadora de son suzeran capecian. Annexada per Felipe lo Bel, la Flandra se revòlta (Matinas brugesas) e umilia la cavalariá francesa a la batalha dels Esperons d'aur (1302). A la mòrt del comte Loís de Mala (1384), escai a son gendre, lo duc de Borgonha Felipe l’Ardit. Província dels Países Basses espanhòls, puèi austrians, la Flandra pèrd l'Artés al tractat dels Pirenèus (1659), Rijsel e Douai (Flandra francesa) al tractat d'Ais de la Capèla (1668), e se vei quitar, puèi restituir, diversas vilas flamencas. La França, sota la Revolucion, divisa son territòri en dos departaments : lo de la Lys e lo de l'Escaut, que devendran las províncias de Flandra Occidentala e de Flandra Orientala.