Mein Kampf

Tampa de la version francesa de Mein Kampf, 1934

Mein Kampf (en alemand "La miá lucha") es un libre escrich per Adolf Hitler, en combinant d'elements autobiografics amb un expausat de l'ideologia politica del Nazisme d' Hitler.

La redaccion del Mein Kampf

Lo primièr volum, titolat Eine Abrechnung ("Una estimacion") foguèt publicat lo 28 de julhet de 1925. Lo segond volum Die nationalsozialistische Bewegung ("Lo movement Nacional Socialista") ne foguèt en 1926. Lo títol original que causiguèt Hitler foguèt "Quatre an e mièg de lucha contra messorgas, estupiditat e coardisa.". Lo sieu editor nazi, Max Amann, decidiguèt qu'aquel títol èra tròp complicat e l'acorchiguèt a Mein Kampf. Hitler dictèt lo sieu libre pendent lo sieu empreisonament a Landsberg a Emil Maurice, e après julhet de 1924 a Rudolf Hesse que après lo s'editèt cotria amb divèrsas autras gents.

S'es dich e escrich que lo libre es repetitiu e de pro mal legir qu'es per aquò en partida e coma resultat se publiquèt en una tièra de divèrsas edicions pendent los seguents vint ans.

Contenguts

Lo libre perfila las idèas principalas que lo regim alemand menariá a tèrme pendent la Segonda Guèrra Mondiala.

Mai que mai mes en abans es lo violent antisemitisme d'Adolf Hitler e los sieus sòcis, en se criticar e espepidar entre autras pensadas las dels Protocòls dels Vièlhs de Zion. Per exemple, denonciavan que la lenga internacionala esperanto èra part d'un complòt josieu, e argumentèt sus la vièlha idèa nacionalista alemanda de Drang nach Osten, lo besonh de ganhar Lebensraum ("espaci vital") cap a l'èst, mai que mai Rússia. Fòrça del material èra desformat o farlabicat per l'autor. Hitler emplegava las tèsis principalas del "Perilh josieu", que parlava d'una supausada conspiracion josieva per dirigir lo mond.

Totun explica e aclara fòrça detalhs de la mainadesa de Hitler e lo procès en lo que venguèt de mai en mai antisemitic e militarista, subreto pendent los sieus ans passats a Viena. Dins un primièr capítol, escriguèt sus coma vesiá los josieus dins las carrièras de la vila e ne demandava alavetz s'es aquò un alemand? En tèrmes de teorias politicas, Hitler anoncièt la siá aversion dins Mein Kampf envèrs la cresença del qu'èran los mals bessons del mond: lo comunisme e lo judaïsme, e manifestèt clarament que la siá intencion èra los eradicar totes dos de la tèrra. Anoncièt que tanben Alemanha li ne fasiá de besonh obténer novèls territòri: Lebensraum (espaci vital). Aquel territòri nòu alimentariá lo "destin istoric" del pòble alemand; aquela tòca explica per de qué Hitler ocupèt Euròpa, tant per l'èst coma per l'oèst, abans que lancèsse lo sieu atac contra Rússia.

Se presentava a se meteis coma un "Übermensch", frequentament tradusit coma "Superhome", tèrme qu'empleguèt Friedrich Nietzsche en los sieus escrichess, mai que mai dins lo libre, Aital parlèt Zaratostra.

De segur el se legiguèt lo filosòf d'un biais tras que superficial que Nietzsche fa pas usatge d'aquel tèrme amb la meteissa significacion. Per Nietzsche èra l' üibermensch un òme que se poiriá véncer a se-meteis en contrarotlant los sieus impulses e podiá canalizar aquela energia cap a quicòm creativa. Lo Mein Kampf clarifica lo punt de vista racista de Hitler en dividint los umans en foncion de la siá ascendència.

Hitler assegurava que los alemands "Aris" amb pel ros e d'uèlhs blaus èran a la cresta de la ierarquia umana (modèl que correspondiá pas cap amb lo sieu fisic qu'aviá pels marrons), e li n'assignava lo fons ierarquic als josieus, poloneses, russes, chècs e gitans.

Hitler n'arribèt fins a dire que las gents dominadas se beneficiarián de l'aprendissatge dels aris superiors, e sius mèstres.

Afirmava a de mai que los josieus èran conspirant per evitar qu'aquela "raça mèstre" ne capitèsse senhorejar lo mond coma n'èra de justícia per el, en tot delir la siá puresa racial e culturala amai en convéncer l'ari de viure en egalitat enlòc d'en la superioritat que li reveniá de drech... Descriguèt la batalha per la dominacion del mond, batalha totala, batalha raciala, culturala ez politica entre aris e josieus.

Popularitat abans la Segonda Guèrra Mondiala

Abans l'eleccion de Hitler çò 1933, lo libre se vendèt fòrça lentament; mas en 1933 vendèt 1,5 milions de còpias d'un sol còp. Malgrat que lo NSDAP (lo Partit dels Trabalhadors Nacionals Socialistas) reclamava qu'èra un succès de ventas enòrmas de documents trobats mai tard a la Segonda Guèrra Mondiala an revelat qu'èra fals. Qualques istorians an especulat qu'una ampla lectura poiriá aver alertat de la venir de l'istòria mas se publiquèt pas qu'una version abracada en anglés pauc abans la Guèrra. Totun, l'editor extraguèt qualqu'uns dels estaments antisemítics e militaristes. La publicacion d'aquela version provoquèt que Alan Cranston, jornalista nòrd-american per la UPI en Alemanha e après senador de Califòrnia, a publicar la siá pròpria edicion anotada, que cresiá que rebatiá los contenguts del libre. En 1939 foguèt demandat per Hitler per infraccion de copyright e un jutge de Connecticut li calguèt mancar en favor sieu; la version de Cranston se li calguèt arturar après èsser-se vendut 500 000 còpias. Que Hitler s'elevès après el en lo poder, lo libre ganhèt enòrma popularitat e virtualment venguèt la Bíblia de quin nazi que siá. S'exigissiá que cada coble que se jonhèsse en matrimòni aguès la siá pròpria còpia. Las ventas del Mein Kampf faguèron ganhar de milions a Hitler; totun, una quantitat considerabla dels que l'aquerissián lo legissián pas, e fòrça lo crompavan per simplament mostrar la siá fidelitat a Hitler, ganhar posicion en lo NSDAP e evitar de problèmas amb la Gestapo. A la fin de la guèrra s'èran distribuidas en Alemanha aperaquí 10 milions de còpias del libre.

Disponibilitat actuala

Uèi, lo copyright de totas las edicions del Mein Kampf exceptadas l'anglesa e la neerlandesa son proprietat de l'estat de Bavièra. Lo copyright finirà lo 31 de decembre de 2015. L'istorian Werner Maser, en una entrevista amb Bild am Sonntag a manifestat que Peter Raubal, filh del nebot de Hitler Leo Raubal, auriá una basa legala solida per aténher los dreches d'autor s'o ensagès. Raubal, Un engenhaire austrian a manifestat que vòl pas cap de part dels dreches del libre que li poiriá far ganhar de milions d'èuros. Lo govèrn de Bavièra, en acòrd amb lo Govèrn Federal d'Alemanha, permet pas cap de còpia o d'impression del libre en Alemanha e s'i opausa dins quin autre estat que siá amb mens de succès. De possedir e crompar lo libre es legal. De comerciar amb de còpias ancianas es egalament legal, levat que se faga apologia de la guèrra o l'òdi, qu'es generalament illegal. La majoritat de librariás alemandas ne vòlon pas saber res de comerciar amb aquel libre. Als dels Païses Basses, de vendre lo libre quitament en lo cas d'èsser una còpia anciana es illegal coma far apologia de l'òdi mas o es pas ni lo possedir ni lo daissar. En 1997 lo govèrn expliquèt al Parlament que de vendre una version scientificament anotada poiriá escapar de l'interdiccion. En 1999, lo Simon Wiesenthal Center documentèt que las màgers librariás virtualas coma amazon.Cossí e barnesandnoble.Cossí vendon Mein Kampf en Alemanha. Ras d'aiçò ne detlas ventas. Mein Kampf foguèt un tèxt influencial entre los activistas del Partit Arabi Ba’ath. Una version en arabi foguèt publicada al Liban. Còpias de domeni public del Mein Kampf se tròban disponiblas en divèrses luòcs d'Internet; tanben qualques luòcs d'Internet vendon de còpias del libre. Totun las còpias editadas son d'una fisabilitat dobtosa car per exemple se substituisson de divèrsas referéncias a la cristianitat per neopaganès.

Sequèla

Après que lo partit perdèsse las eleccions en 1928 Hitler creguèt que qualques rasons de la siá pèrda èran que lo public pas entenguè plenament las siás idèas. Se va enretirar a Munic per dictar la sequèla del Mein Kampf que centrèt en la politica exteriora. Lo libre se publiquèt jamai, segut o plan sul pauc indèx de ventas de lo sieu primièr libre o perqué revelava tròp d'afars de los sieus plans. Lo libre lo gardèt segur lo sieu editor e foguèt pas descobèrt fins en 1958.