Esclarmonda de Fois (dama de L'Isla de Baish)

Esclarmonda de Fois, nascuda après 1151 e mòrta en 1215, escaissada La granda Esclarmonda, foguèt una figura del catarisme.

Filha de Rogièr Bernat Ièr , comte de Fois e de Cecilia, filha de Ramond I Trencavèl, vescomte de Carcassona, de Besièrs e d’Albi e sòrra del comte Ramond Rogièr de Fois, es donada en maridatge a Jordan de L'isla senhor de L'Isla de Baish. De l'union nasquèron d'enfants coma Bernard, l'eritièr de la senhoriá, Guillaumeta, Oliva, Oton de Terride e Bertrand, baron de Launac.

Ven veusa en octobre de 1200. A partir d'alara, s'interessèt a la Glèisa catara. Recep lo consolament per venir perfiècha de las mans de l'evesque Guilhabèrt de Castras en 1204 a Fanjaus, amb tres autras grandas damas (Auda de Fanjaus, Faís de Durfort, Ramonda de Sant German) e en preséncia de son fraire. Dempuèi l'ora, acaba pas de menar una ferventa propaganda en favor del catarisme.

S'installèt a Pàmias. Seriá a ela qu'es deguda l'initiativa de tornar far bastir la fortalesa de Montsegur. Participèt al collòqui de Pàmars, tanben nomenat « collòqui de Montreal » de 1207 que foguèt lo darrièr debat contradictòri entre los catars e la Glèisa Catolica Romana (representada per Domenge de Guzmán, futur fondator de l’òrdre dominican, e Diego evesque d'Osma).

Son ròtle es pro controversiat que per d'unes, espandiguèt l’eretgia en Arièja e contrenh los abitants a respectar las règlas de vida catara, alara que per d'autres son vam permetèt d'obrir fòrça espitals, escòlas e fogals ont èran donat l'ensenhament catar (d'aquò li ven l'escais de granda Esclarmonda).

Bibliografia

• Simone de Coincy-Saint Palais, "Esclarmonde de Foix, princesse cathare", 1957.
• Michel Roquebert, « L'épopée cathare. 1198-1212: L'invasion ». Toulouse: Privat, 1970.
• Helene Luise Köppel, "Die Ketzerin vom Montségur", Aufbau-TB-Verlag, Berlin, 2002, ISBN 3-7466-1869-X
• Guillaume de Puylaurens, Chronique, éd. J. Duvernoy, Paris, Éditions CNRS, 1976