Enric Ièr d'Enaut
Enric Ièr d'Enaut es un emperaire de Constantinòple que reinèt de 1205-1206 al 11 de junh de 1216. Succediguèt a Baudoïn VI d'Enaut (1204 - 1205/1206) e foguèt remplaçat per Pèire II de Courtenay (1216-1219).
Figura de la IVa Crosada, venguèt regent de l'Empèri Latin après la captura de son fraire Baudoïn, prumier emperaire de Constantinòple, per los Bulgars dau tsar Kaloian a l'eissia de la batalha d'Andrinòple en 1205. La mòrt de Baudoïn durant sa captivitat li permetèt de venir emperaire. Òme politic intelligent e chef militar competent, Enric Ièr aprofechèt las atrocitats bulgaras per obtenir lo sosten de la populacion. Aquò li permetèt de batre los Bulgars en 1208 e de sauvar lo reiaume de Tessalonica que reconoguèt sa senhoria. Aquò li permetèt d'estabilizar l'Empèri Latin en integrant Acaia e Atenas dins l'esfera d'influéncia de Constantinòple. En parallele, per estabilizar son poder, Enric Ièr establiguèt de reglas per definir e mantenir un equilibri politic e religiós entre Latins e Grecs. En particular, empachèt lo clergat occidentau d'impausar sos rites al clergat ortodòx.
Ligams internes
[modificar | modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | modificar lo còdi]- (fr) René Grousset, L'Empire du Levant : Histoire de la Question d'Orient, París, Payot, coll. « Bibliothèque historique », 1949, pp. 442-461.
- (fr) Jean Longnon, L'empire Latin de Constantinople et la Principauté de Morée, París, Payot, 1949.