Carga vueja
.jpg)
La carga vueja es un tipe de carga explosiva utilizada dins lei projectils anticarris e dins l'industria de la demolicion. Basada sus l'efiech Munroe, concentra l'efiech d'una explosion sus un ponch donat, çò que permet de traucar de jaç de materiaus resistents coma de blindatges ò de parets de betum.
Istòria[modificar | Modificar lo còdi]
Se la data de descubèrta de l'efiech Munroe es ben coneguda (1888), aquela de sa premiera utilizacion militara es pas clara. Lei dos país precursors foguèron Alemanha e Itàlia dins lo quadre de recèrcas per desvolopar d'obús destinats a l'ataca de fortificacions. Ansin, au començament de la Segonda Guèrra Mondiala, la carga vueja èra destinada a aqueu tipe de mission. Pasmens, son interès dins la lucha anticarri apareguèt rapidament e plusors armas foguèron imaginadas per l'utilizar : lança-roquetas anticarri (Bazooka, Panzerfaust...), granada anticarri e obús anticarri.
Durant la Guèrra Freja, lei cargas vuejas foguèron l'objècte de recèrcas importantas per melhorar son eficacitat. Dins leis ans 1980, l'aparicion dau blindatge reactiu entraïnèt un leugier declin de son interès. D'efiech, aqueu tipe de blindatge es capable de desviar l'aisse de l'explosion de la carga. L'integracion de ceramica, un materiau capable de dispersar la calor, demeniguèt tanben l'eficacitat dei cargas vuejas. Pasmens, lo problema foguèt en partida reglat amb l'invencion de la carga vueja dobla. Una premiera explosion ataca la proteccion ofèrta per lo blindatge reactiu mentre que la segonda, la carga vertadiera, trauca lo blindatge. Lei cargas vuejas fan donc totjorn partida de l'arsenau deis armadas modèrnas e demòran un projectil anticarri frequentament utilizat.
Principi de foncionament[modificar | Modificar lo còdi]
Lo foncionament d'una carga vueja es basat sus l'efiech Munroe. Coma son nom l'indica, la màger part dau projectil es vueja (2). Dins la tèsta, se tròba un detector piezoelectric (6) que permet l'explosion dau detonator (2). La carga explosiva principala a una forma conica inversada (4). Lo rèsta dau projectil es constituït d'una proteccion metallica exteriora (1) e d'un jaç intèrne de coire (3).
A l'impacte, lo detector piezoelectric entraïna l'explosion dau detonator que causa aquela de la carga explosiva. L'onda de pression deforma alora lo jaç de coire que forma alora una poncha de metau qu'es projectada en avans. Aquela ponch intra en contacte amb lo blindatge sus una zòna fòrça localizada. Possada per la pression de l'explosion, trauca alora lo blindatge. Durant l'ensemble d'aqueu procès, lo metau intra generalament en fusion, çò que facilita la destruccion dau blindatge e l'eliminacion de l'equipatge dau veïcul siá per penetracion de l'onda de pression siá per projeccion de metau en fusion.
A respècte dei projectils cinetics que passan un blindatge gràcias a sa velocitat, lei cargas vuejas necessitan pas una velocitat auta en sortida dau canon per foncionar. D'efiech, son eficacitat depend unicament de son explosion. Es donc possible de leis utilizar dins d'armas anticarris cortas ò dins d'armas immobilas coma de minas.
Annèxas[modificar | Modificar lo còdi]
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (en) W.P. Walters e J.A. Zukas, Fundamentals of Shaped Charges, John Wiley & Sons Inc., 1989.
- (en) Joseph Carleone (dir.), Tactical Missile Warheads, AIAA, 1993.