Bérurier Noir

Bérurier Noir sus l'empont en 2005

Bérurier Noir èra un grop de punk rock francés de París, separat en 1989 mès que s'èra tornat formar entre 2003 e 2006.

Biografia

Au debut, entre 1978 e 1982, i èra Les Béruriers, grop rock francés instable pr'amor que los musicians cambian plan sovent. A l'iniciativa dels Béruriers i èra Olaf (Olivier Felingstone), qui en 1983 fondarà lo grop punk francés Ludwig von 88. Olaf fondèt Les Béruriers ambe Stef a la guitarra. Mès Stef te cambia lèu lèu d'estili musical e abandona lo grop fin 1979. Es alavetz remplaçat per François Guillemot. Aital, en 1980, Les Béruriers es compausat de François au cant, de Olaf a la guitarra e de Pierrot a la guitarra tanben. A la plaça d'una batariá, t'emplegan puslèu una maquina ritmica Electro Harmonix. A un moment dat, lo Pierrot es emprisonat per aver desertat de son servici militar. Per lo remplaçar, o demandan a Loran del grop Guernica. Au mes de decembre de 1982, es Olaf que diu far son servici militar : afectat tròp luenh de París, en Alemanha, es obligat d'abandonar Les Béruriers. Alavetz, lo duò François e Loran decidan de portar lo negre del dòl dels Béruriers, e pr'amor d'aquò prenon lo nom de Bérurier Noir per balhar un (supausat) ultime concèrt d'adiu lo 19 de febrièr de 1983 à l'usina de Pali-Kao a París.

Fin finala, la capitada d'aqueste concèrt del 19 de febrièr de 1983 fa que François e Loran ne van balhar en seguida qualques autres, tostemps jos lo nom de Bérurier Noir, e aital, petit a petit, lo grop va ganhar en envergura : puslèu que d'arrèstar, François e Loran van donc contunhar Berurier Noir, François au cant, Loran a la guitarra, la maquina ritmica batiada Dédé coma batariá, e còsta d'els, la raya, musicians adicionals, coristas etc segon las configuracions e las oportunitats.

Es aital que son devenguts a partir de l'album Concerto pour détraqués (1985) un dels grops màgers de la scèna rock en França, e l'esquisofrenia entre lo fait d'èstre eissit del mitan alernatiu punk e una capitada comerciala inatenduda (daubunas de lors cançons coma Salut à toi o L'Empereur Tomato-Ketchup passan a la fin de las annadas 80 sus las quita ràdios generalistas) generarà una tala pression que decidaràn per deontologia de se desseparar, en díser adiu au mes de novembre de 1989 en balhar dos ultimes concèrts a l'Olimpia a París. D'aqueste concèrt d'adiu n'es eissit una version sus l'empont de lor cançon anti-fascista Porcherie (porcatèra), version postuma devenguda culta pr'amor que t'i martèlan a la fin la joinessa qu'emmerda lo front nacional.

Faguèron un petit escandal en 1988 pr'amor que lor an remés lo Bus d'Acier, lo Grand prèmi del rock francés, e au moment de la ceremonia de la remesa, sus l'empont, l'an renegat, an dit que ne volián pas « d'aquesta cagada ».

Entre 1983 e 1989, lo grop sortiguèt quatre albums. Ne sortiguèt tanben un cinquen a l'escadença de lor retorn efemèr entre 2003 e 2006. Dempuèi 2006, Loran jòga de guitarra dins lo grop breton Les Ramoneurs de menhirs.

Dins las annadas 90, François Guillemot a cantat dins Molodoï e produit lo primièr album de Banlieue Rouge.

Discografia

• 1984: Macadam massacre
• 1985: Concerto pour détraqués
• 1987: Abracadaboum
• 1989: Souvent fauché, toujours marteau
• 2006: Invisible

Cançons mai conegudas

• Petit agité (1985)
• Vivre libre ou mourir (1985)
• Conte cruel de la jeunesse (1985)
• Les rebelles (1985)
• Le renard (1985)
• Salut à toi (1985)
• La mère Noël (1985)
• Vive le feu (1985)
• L’Empereur Tomato-Ketchup (1986)
• Nuit Apache (1987)
• S.O.S. (1987)
• Et Hop (1987)
• Mineurs en danger (1988)
• Viêt Nam, Laos, Cambodge (1988)
• Deux clowns (1989)
• Scarabée (1989)
• Camouflage (1989)
• Porcherie (1990, version enregistrada sus l'empont de l'Olimpia en 1989)