Brueissariá
La brueissariá (var. broisheria) o la mascariá designa un ensems de practicas tradicionalas de magia que la sieuna fin es de dire o de getar de sòrts, de sortilègis o de maleficis.
La persona que l'exercís se considèra coma investida de poders subrenaturaus e se sòna brueis -ssa (var. bruèis -ssa, broish -a), belin -a (o embelinaire -a), fachilhier -iera, fachinier -iera (var. -ièr -ièra, -èir -èira, haitilhèr -a), masc -a (o emmascaire -a), poisoniera (var. posoèr -a), sorcier -a (var. -ièr -ièra, -èir -èira).[1]
Aquel art foguèt considerat coma suspècte per quauquei culturas. Lei religions monoteïstas, fondadas caduna sus una revelacion divina, la condemnèron sovent coma erètja (pasmens, la glèisa catolica declarèt lo catarisme coupable a l'encòp d'eretgia e de brueissariá). A l'Edat Mejana, demest lei catolics e lei protestants, foguèt assimilada a una forma de «culte dau Diable». En 1484, Innocenci VIII promulguèt la bulla «Summis desiderantes affectibus»[2] autorizant l'Inquisicion a agir en matèria de brueissariá.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ TDF: Cf. l'entrada "sourciero".
- ↑ «En desirant ambé fervor suprèma».