August Tandon
Andrieu August Tandon (Montpelhièr, 15 de julhet de 1759 – Montpelhièr, 27 de novembre de 1824) foguèt un escrivan occitan del país de Montpelhièr qu'aviá per escais "Lo trobador de Montpelhièr". Son prètzfach e amor per la lenga d'òc inspirèt son felen Alfred Moquin Tandon.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]
August Tandon èra lo filh de Bertomieu Tandon, astronòm e director de l'Observatori de Montpelhièr. Quand èra jovenèl August mostrava ja de grandas disposicions per las sciéncias matematicas. Pasmens per causa de problèmas la familha partiguèt al campèstre e a mai se consagrèt pas a las matematicas, August i recebèt una educacion pro avançada jos la tutèla literària de l'abat Fabre, un dels poètas mai populars del país. Dintrèt mai tard, en seguida de la mòrt de son paire, quand faguèt sos setze ans coma emplegat dins la banca de son oncle, que mai tard ne faguèt son associat. Durant la Revolucion Francesa, ocupèt divèrsas foncions coma verificador de l'emprunt forçat, de commissari de las guèrras, d'oficièr municipal, e mai teniá una correspondéncia activa amb lo ministre Cambon, que ajudèt per entamenar la reforma de l'òrdre financièr de l'estat francés.
Foguèt cap a trenta ans que Tandon comencèt a escriure de poesias e compausèt, en occitan montpelhierenc, de contes, de cançons, de faulas, de poesias de tota mena, que l'estil n'es simple, facil, natural, e la morala es doça e pura. Qualques-uns de sos contes, notadament lo dels «estanciurs», son encantadors e d'una picanta invencion. Sas faulas, per la màger part, prenon son inspiracion en çò de Fèdra, de La Fontaine, de Florian, de Groselier demest d'autres.
August Tandon se moriguèt subtament, d'una ruptura de l'aòrta en novembre de 1824 en una carrièra de Montpelhièr del temps qu'anava veire un notari. Son felen, lo botanista erudit Alfred Moquin Tandon eiretèt de son interès per l'occitan.
Foguèt tanben autor de mantuna òbra inedita coma: Traité sur les lettres, les diphtongues, les différents sons et l'orthographe du patois, Observations grammaticales sur les patois du Languedoc, Contes en vers francais, Recueil d'historiettes en prose e mai d'autras.
Òbras
[modificar | Modificar lo còdi]- Fables et Contes en vers Patois de Montpellier (1813)