Antòni Fabre d'Olivet
Antòni Fabre d'Olivet |
||||
---|---|---|---|---|
Naissença | 8 de decembre de 1767 Gange | |||
Decès | 27 de març de 1825 París | |||
Nom de naissença | Antòni Fabre | |||
Activitat(s) | Poeta, jornalista filològ,ocultista | |||
Lenga d'escritura | occitan(Lengadocian), francés |
Antòni Fabre d'Olivet (en francés : Antoine Fabre d'Olivet ; Gange, lo 8 de decembre de 1767 - París, lo 27 de març de 1825) foguèt un escrivan lengadocian de lengas francesas e occitanas, un filològ e un ocultista.
L’importanta part de sa produccion que consacrèt, coma escrivan e filològ, a la lenga occitana, fa d'el un dels precursors de la renaissença del Felibritge.
Vida e òbras[modificar | modificar la font]
Nasquèt a Gange dens una familha calvinista ; son paire èra mercadièr de seda. Antòni Fabre se'n anèt puèi estudiar lo comèrci a París abans de se virar cap al teatre. Començèt a publicar, mès ... Fabre d'Eglantine, reçauput los elògis per un poëma qu'avià escrich ! Per evitar la mespresa, pèguèt a son nom aquel de sa maire e venguèt Fabre d'Olivet.
Pendent la Revolucion,foguèt un Jacobin e escriguèt qualques pèças de teatre "revolucionaris" e òbras musicalas. Fondèt tanben qualques jornals.
Mès, es mai e mai interessat per l'ocultisma e la filologia .
Publiquèt en 1816, la Lenga ebraica restituada qu'èra una tentativa per trobar la "lenga de l'origina de l'umanitad". Foguèt considerat coma baug e son libre aguèt l'onor d'èstre botat a l' "Index". Continuarà sas recèrcas sobre los mites de l'origina e la "sciència autentica" dins son " Istòria filosofica del genre uman" (1823), ont descrit l'Egipte coma lo centre del saber. Amai vòl restablir lo cult "teòdoxic" e que n'en serà lo capmèstre.
Son òbra influénçariá los ocultistas de la fin del sègle XIX coma Papus o Elifas Levi.
Lo "promièr occitanista"[modificar | modificar la font]
Fabre inventèt lo tèrm "occitanica" dins son libre "Lo trobador, poësias occitanicas" en 1803[1].
Son òbra occitana foguèt estudiat per Robèrt Lafont, que lo considèra coma un precursor de l'occitanisma.
Fabre escriguèt La Lenga d’Oc restablida dins sos principis, ont fa una relacion entre la "lenga ebraïca de l'origin" e l'occitan. Lafont i vese "un deliri", mès lo "professor" es pas reputat per son saber de l'"oculta".
Nòtas e referéncias[modificar | modificar la font]
Autors
Bearn : Pèir d'Esbarrebaca • Ciprian Desporrins • Teofil de Bordèu
Lengadòc : Mondonvila • Abat Fabre• Fabre d'Olivet
Roergue : Peiròt
Provença : Còia • d'Agevila • Germain • Gròs • Pelabon
Velai : Clet
Obras
Roman : Istòria de Joan-l’an-pres
Opèra : Dafnís e Alcimadura
Teatre : Lo Nòvi parat • Manicla
Sermon Burlesque : Lo Sermon deu Curé de Vidèren
Antologia e critica
J.F. Achard : Lo Boquet provençau