Torre Manha
La Torre Manha (del latin Turris Magna, valent a dire la granda torre) es un monument de l'epòca preromana e romana situat a Nimes (Lengadòc). S'inscriu dins un ensems arquitectural de granda valor dins l'encastre dei Jardins de la Fònt que compren tanben lo Temple de Diana.
Descripcion[modificar | Modificar lo còdi]
Demòra actualament pas qu'una part de la torre. Se sap qu'èra auta de 18 m a la fin dau sègle III abans J.C e que foguèt auborada fins a 36 m durant l'epòca romana. Uèi mesura pas que 32,50 m. Lo mètge e umanista suís Thomas Platter que passèt per Nimes la vegèt ja parcialament desparricada en 1596.
Es compausada d'una basa octogonala, que son irregularitat s'explica per la forma de la torre de pèiras secas que encabissiá. Una baranda coidada, d'una longor de 70 m, que ne subsistís sonque lo començament au sud e una part de la darrièra arca, menava au camin de ronda que corriá lo primièr nivèl. Dempuèi aquel ponch, se podiá arribar a la cortina, que se trobava al meteis nivèl, ai nòrd e a l'oèst. Ensús d'aquel nivèl integrat dins l'encencha, la torre poligonala es totalament aveugle. L'accès a la terrassa, que coronava l'ensems originalament, se fasiá puèi per un escalièr a l'interior de la torre. Los dos darrièrs nivèls èran decorats l'un per de pilastras toscanas, l'autre, qu'a gaireben completament desaparegut, per de colomnas.
Uèi, en penetrar dins la Torre Manha se pòt veire, en negatiu, la torre de pèira seca de l'epòca preromana que dessús i es estat bastit lo monument roman.
Foncion probabla de la Torre Manha[modificar | Modificar lo còdi]
Mantuna ipotèsi foguèt avançada per ensajar de definir la foncion iniciala de la torre. En temps dei romans, per encausa de son estructura integrada a l'encencha, podiá aver un ròtle defensiu e lo d'una torre de gacha o de senhals. En doblar son autor, lo poder roman tanben fasiá una demonstracion de sa poténcia. En 737 Carles Martèl la volguèt destruire per tirar aqueste endrech estrategic ai sarrasins. En 1185, dau temps dei comtes de Tolosa, venguèt una fortalesa.
Gestion de la torre[modificar | Modificar lo còdi]
Foguèt restaurada e consolidada en 1845 per l'arquitècte Questèl. La torre uèi es gerida per la societat Culturespaces. Son accès principal se fa a partir dels Jardins de la Fònt.
Literatura[modificar | Modificar lo còdi]
Existiguèt una escòla felibrenca e una cigala de majoral de la Torre Manha. L'escrivana Delfina Romieu aviá coma escais la Felibressa de la Torre Manha. La torre Manha venguèt celèbra pr'amor d'aquestes vèrses olorims:
- Gall, amant de la Reine, alla, tour magnanime,
- Galamment de l'arène à la tour Magne, à Nîmes. (Marc Monnier, que sovent s'atribuís incorrèctament Victor Hugo)
Autra version transmesa oralament a Nimes:
- Galles, amant de la Reine,
- À l'atour magnanime,
- Alla galamment de l'arène
- À la Tour Magne à Nîmes.
(Es aicí del Princi de Galas que se parla. Aquesta version fa pas de vèrses regulars).