Sobeiranetat

La sobeiranetat, senhoratge o senhoriá es un tèrme que designa lo drech exclusiu d'exercir l'autoritat politica (executiva, legislativa e judiciària) sus una zòna geografica. Aqueu concèpte faguèt son aparicion dins lo corrent de l'Edat Mejana ambe l'emergéncia parallèla dau concèpte d'estat. Lo sobeiran èra alora generalament un individú clarament identificat (l'emperaire, lo rèi ò lo senhor superior d'un territòri). Per la seguida, ambe la fin de l'Ancian Regime, la sobeiranetat se'n destaquèt pauc a pauc per venir a l'ora d'ara un concèpte liat ai nocions de nacion (sobeiranetat nacionala) e de pòble (sobeiranetat populara).

Dins una situacion de sobeiranetat, una region o una nacion es tributària d'una entitat mai poderosa, apelada lo suseiran o sobeiran, que li permet d'autonomias localas limitadas mentre que contraròtla sos afars estrangièrs. Dins lo sistèma feudal, lo suseiran èra un senhor qu'autrejava un fèu a son vassal durant la ceremonia de l'omenatge.

China[modificar | Modificar lo còdi]

Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

Istoricament, l'emperaire de China se considerava coma lo centre del mond civilizat, e las relacions diplomaticas dins l'Asia de l'Èst se fondavan sus la teoria que totes los caps del mond avián obtengut lor autoritat de l'Emperaire. La teoria politica chinesa reconeissiá pas res qu'un emperaire e afirmava que son autoritat èra suprèma a travèrs del mond entièr. Las relacions diplomaticas amb l'emperaire de China èran quilhadas sus la teoria d'estats tributaris, e mai que lo resultat de las relacions tributàrias èra una forma de comèrci, jos la teoria que l'emperaire dins sa benvolença recompensariá l'estat tributari amb de presents de valor egala o pus granda.