Sèti de Bèucaire
| Informacions generalas | |
| Data | 3 de junh -24 d'agost de 1216 |
| Luòc | Bèucaire |
| Eissida | |
| Belligerants | |
| Crosats Reialme de França |
 Marquesat de Provença
|
| Comandants | |
 Simon IV de Montfòrt
|
Ramon VII de Tolosa
|
Lo Sèti de Bèucaire foguèt un dei conflictes militars mai importants de la Crosada deis albigés. Marquèt una etapa fondamentala per lo comte de Tolosa Ramon VII e per sei gents en generau que l'ofensiva foguèt ganhada per lei tropas occitanas e se produsiguèt una inflexion que seriá desfavorable puèi a leis armadas dau rei de França capitanejadas per Simon de Montfòrt.
Antecedents del conflicte[modificar | Modificar lo còdi]
Quand s'acabèt lo IVen concili de Latran, lo 14 de decembre de 1215, castiguèt sevèrament lo comte Ramon VI de Tolosa en lo desapoderar de sos territòris. La màger part de las possessions de Ramon (comtats de Tolosa, Agenés, Roergue, Carcin e Lodeva) èra estada autrejada a Simon IV de Montfòrt mentre que lo marquesat de Provença èra destinat al filh del comte, Ramon VII de Tolosa, e, cas que s'opausèsse pas a la coalicion del rei de França e del papa.
Aprèp qualques meses, Simon de Montfort se'n tornèt en França e s'endralhèt cap a París per far omenatge de ses nouvelles tèrras a Felip II August per las tèrras que se n'èra apoderat. Ramon VI s'èra refugiat a Genoa, amb son filh e dempuèi aquela vila, lo comte e son enfant decidiguèron de tornar recuperar lo marquesat de Provença. Debarquèron a Marselha e lai ajudèront la populacion de la ciutat e lo cònsols qu'èran a luchar contra l'avesque de Marselha. Per mercejar l'intervencion de las tropas tolosanas, los marselheses formèron sulpic una armada que lor permetèt de desliurar lo marquesat de Provença.
Quand lo papa Innocent III aviá decidit de tirar totes sos bens a Ramon VI, aviá pas mençonat la ciutat de Bèucaire. La vila aparteniá als arciavesques d'Arle e n'avián fisat lo contraròtle als comtes de Tolosa. En 1215, l'arciavesque l'aviá recuperada e fisada a Simon de Montfòrt, que i aviá laissat una garnison comandada per Lambèrt de Limós. Coma èra pas estada exprèssament mençonada dins la senténcia del papa, Simon de Montfòrt la considerava coma sia. La situacion de la vila còsta Ròse ne fasiá una ciutat plan importanta estrategicament per totes.
Lo sèti de Bèucaire[modificar | Modificar lo còdi]
Acompanhat d'una armada de provençals, Ramon VII partiguèt a la fin del mes de mai de 1216 a Bèucaire ont los abitants, estrambordats per sa venguda, li dobriguèron las pòrtas de la vila. Lambèrt de Limós ensagèt de s'opausar a las tropas occitanas, mas la superioritat numerica de sos adversaris e l'enemistat dels abitants de Bèucaire l'obliguèt a s'amagar amb sos soldats dins lo castèl e s'i trobèt assetjat pro rapidament. Aguèt pasmens pro de temps per poder mandar de messatges a Simon de Montfòrt, qu'encara se trobava en França e mai al fraire d'aqueste Guy de Montfòrt, qu'èra el a Tolosa.
A partir d'aquel moment, Simon de Montfort acumulèt las errors en exacerbar la cruseltat qu'aviá ja exibit abans. Exigiguèt de garantias e fòrça moneda a la vila de Tolosa e transformèt aital l'animositat anteriora en òdi visceral.
