Pèire d'Auvèrnhe

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Manescrich imaginant Pèire d'Auvèrnhe vielh.

Pèire d'Auvèrnhe (o d'Alvernhe) fuguèt un trobador auvernhat de la segonda meitat dau sègle XII. Conservam 'nas vintena de sas òbra e, entre elas un sirventés ente critica embe umor los autres trobadors :

Cantarai d'aqestz trobadors
Que canton de maintas colors
E-l pieier cuida dir mout gen!
Mas a cantar lor er aillors
Q'entrametre-n vei cen pastors
C'us non sap qe-s mont'o-s dissen.

D'aisso mer mal Peire Rotgiers,
Per qe n'er encolpatz primiers,
Car chanta d'amor a presen!
E valgra li mais us sautiers
En la glieis'o us candeliers
Tener ab gran candel'arden.

E-l segonz, Girautz de Borneill,
Qe sembl'oire sec al soleill
Ab son chantar magre dolen,
Q'es chans de vieilla porta-seill!
Que si-s mirava en espeill,
No-s prezari'un aiguilen.

E-l tertz, Bernartz de Ventedorn,
Q'es menre de Borneill un dorn!
En son paire ac bon sirven
Per trair'ab arc nanal d'alborn,
E sa mair'escaldava-l forn
Et amassava l'issermen.

E-l quartz, de Briva-l Lemozis,
Us ioglars q'es plus qerentis
Que sia tro q'en Beniven,
E semblari'us pelegris
Malautes, qan chanta-l mesquis,
C'a pauc pietatz no me'n pren.

E-n Guillems de Ribas lo qins,
Q'es malvatz defors e dedins,
E ditz totz sos vers raucamen,
Per que es avols sos retins,
C'atretan se'n fari'us chins!
E l'uoil semblan de vout d'argen.

E-l seises, Grimoartz Gausmars,
Q'es cavalliers e fai ioglars!
E perda Dieu qui-l o cossen
Ni-l dona vestirs vertz ni vars,
Que tals er adobatz semprars
Q'enioglarit se'n seran cen.

Ab Peire de Monzo so set,
Pos lo coms de Tolosa-l det,
Chantan, un sonet avinen,
E cel fon cortes qe-l raubet,
E mal o fes car no-il trenqet
Aqel pe que porta penden.

E l'oites, Bernatz de Saissac,
C'anc un sol bon mestier non ac
Mas d'anar menutz dons queren!
Et anc puois no-l prezei un brac
Pois a-n Bertran de Cardaillac
Qes un vieil mantel suzolen.

E-l novens es en Raembautz,
Qe-s fai de son trobar trop bautz!
Mas eu lo torni en nien,
Q'el non es alegres ni chautz!
Per so pretz aitan los pipautz
Que van las almosnas queren.

E n'Ebles de Saigna-l dezes,
A cui anc d'amor non venc bes,
Si tot se chanta de coinden:
Us vilanetz enflatz plages,
Que dizen que per dos poies
Lai se loga e sai se ven.

E l'onzes, Gonzalgo Roitz,
Qe-s fai de son chant trop formitz,
Per q'en cavallaria-s fen!
Et anc per lui non fo feritz
Bos colps, tant ben non fo garnitz,
Si doncs no-l trobet en fugen.

Chastèu de Puègverd, ente Pèire dit aver compausat

E-l dotzes, us veilletz lombartz.
Que clama sos vezins coartz,
Et ill eis sent de l'espaven
Pero sonetz fai mout gaillartz
Ab motz maribotz e bastartz,
E lui apell'om Cossezen.

Peire d'Alvernge a tal votz
Que canta de sus e de sotz,
E lauza-s mout a tota gen!
Pero maistres es de totz,
Ab c'un pauc esclarzis sos motz,
C'a penas nuils hom los enten.

Lo vers fo faitz als enflabotz
A Puoich--vert, tot iogan rizen.

Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]

Òbra completa [1] Lavaud, Renat. Nelli, Renat. Les troubadours. París : Desclée de Brouwer, 2000.

 Auvèrnhe