Ostal Seilhan

L'ostal Seilhan foguèt donat per Pèire Seilhan, viguièr del comte de Tolosa, a Domenge de Guzmán segon un acte datat del 25 d'abril de 1215.

Lo bastiment fa ara partit de l'Universitat Catolica de Tolosa. Es lo luòc ont foguèt fondat l'òrdre dels Predicaires. Foguèt bastida suls ancians barris galloromans de la vila, compòrta d'elements datant del sègle XIII al Sègle XVII. L'associacion tolosenca de Sant Domenge comprèt l'ostal en 1988^[1].

Luòc notables[modificar | Modificar lo còdi]

La capèla[modificar | Modificar lo còdi]

Aquela sala d'en primièr foguèt la capèla del luòc, puèi un tribunal de l'Inquisicion e ara un anfiteatre de l'Universitat catolica. Lo plafon se constituís d'una seria de cinc còps tres quadres del sègle XVII presentant la vida de Sant Domenge, coma una granda benda dessenhada. Aquela seriá foguèt pinta per Balthasar Moncornet, un fraire dominican. L'òrdre encoratja en efècte los seus membres a exprimir lors talents, coma los artistics, lor daissant fòrça libertat.

Un dels quadres mòstre Maria ofrissent la Rosari a Sant Domenge. S'agís del simbòl que Maria pren l'òrdre jos sa proteccion, coma lo diguèt a Domenge. Pasmens, es pas qu'un imatge perque lo Rosari existiá pas encara a l'epòca del sant. Los Dominicans gardan una granda pietat mariala.

Un autre mòstra Sant Pèire e Sant Pau ofrissent a Domenge lo baston de caminada, las Escrituras e las caus del Reialme, per reconciliar las gents amb Dieu.

Un autra encara mòntra un can tenent dins lo morre una entòrcha enfuocada davant un glòbe terrèstre, que se referís a la paraula d'Evangili disent que Jèsus ven alucar un grand fuòc sus Tèrra. Lo can, un dels simbòls de l'òrdre foguèt gardat a causa del jòc de mòts: lo « can del mèstre » se dich en latin Domini canes, que remembra lo mòt « dominican »^[2].

La cambra de Domenge[modificar | Modificar lo còdi]

Se pòt i veire de rèstes de barris galloromans de la vila. Un veiral i será lèu apondut (en 2015), per remenbre los 800 ans de la dona de l'ostal a Sant Domenge.

Doas cambras anexadas mòntran l'un de quadres de Sant Tomàs d'Aquin e l'autre un lièch e una tunica avent apartenguèt a Henri-Dominique Lacordaire, que reviscolèt l'òrdre aprèp la Revolucion francesa^[3].