Gustau Terond
Gustau Terond (en francés Gustave Thérond, Sant Martin de Londras, 10 de decembre de 1866 – Seta, 30 de mai de 1941) foguèt un escrivan e contaire occitan de l'airal montpelhierenc. Dins sos escriches emplegava sovent l'escais Biscam pas.
Biografia[modificar | Modificar lo còdi]
Gustau Terond nasquèt a Sant Martin de Londras en 1866. Faguèt l'institutor a Sant Pargòri puèi a Seta entre 1890 e 1928. Foguèt Majorau dau Felibritge en 1902 en seguida de Joan Laurés. Foguèt un dels creadors de l'Almanac setòri en 1894. D'obediéncia socialista, èra pròche de Jaurés e militèt per tau que la seccion de Seta aderiguèsse a la IIIena Internacionala. Foguèt a mai un das fondators del Partit Comunista Francés a Seta, mai se se n'alunhèt en 1925.
Escriguèt una òbra de gramatica sul parlar de Seta que presentèt a la Société des Langues Romanes dins l'encastre dau Prèmi Boucherie en 1900 mas que foguèt pas publicada. L'òbra demorèt inedita fins a 2002 que lo tèxt original foguèt recuperat au Cirdòc pel Cercle Occitan Setòri e Gaston Basalgas e editat jol títol de Eléments de grammaire languedocienne (1900): dialecte languedocien cettois. Publiquèt divèrses contes dins de revistas coma La Cigala d'Aur, La Tèrra d'òc, La Revue Méridionale, Le Réformiste, Le Midi mondain e mai d'autras.
Foguèt enterrat au Cementèri marin de Seta.
Òbras[modificar | Modificar lo còdi]
- Còntes lengadocians: Dau Puòg de Sant Lop au Puòg de Sant Clar
- Contes du Gai Pays de Sète
- Éléments de grammaire languedocienne (1900): dialecte languedocien cettois (òbra postuma, publicada en 2002)
- Siám de Seta, siám de Sant Clar, cançon