Corrent landés
Qu’apèran « corrent » los arrius de la còsta gascona qui vuitan a la mar Grana, l’aiga deus estanhs formats darrèr las dunas deu litorau. Que's tròban tots suu departament de las Lanas.
Presentacion[modificar | Modificar lo còdi]
Lo cors d'aqueths arrius qu’es mei o mensh orientat d’èst en oèst, avant de s’arrevirar naturaument a capsús e de loncar la lèta sus mantruns quilomètres, dinc a que tròbi lo son bocau.
Los bocaus de tots los corrents que son estats estabilizats per l’òmi, manca lo d’Uishet.
De tots los estanhs espartits delong la còsta, sheis, sonque, qu’an ua destota qui’us vuita a la mar Grana. D’aqueths sheis, quate que s’apèran « corrent » :
Los auts dus que son :
- lo canau deu Pòrge qui vuita los estanhs de Hortin et de La Canau au bacin d’Arcaishon.
- lo Bodigau, a Cap Berton , on arriban las aigas de la vath vielha de l’Ador.
Qu’apèran tanbei « corrent » :
- lo corrent de Senta Aulària qui junh l’estanh de Biscarròssa a’u d’Aurelhan.
- L’escorce e l’arriu de Cantalop qui’s vuitan tanbei dens l’estanh d’Aurelhan, que son a còps aperats « corrents ».
Corrent de Mamisan[modificar | Modificar lo còdi]
Exutòri de l’estanh d’Aurelhan que vad capsús deu pont de Gombaud, e que cor sus 6 km dinc a la mar Grana en passant devath lo pont de Vigon, lo pont Roge, lo pont de las Troncas, e lo pont de la Plaja.
Corrent de Contis[modificar | Modificar lo còdi]
Ne serv pas mei de destota dempuish l’assecament deus estanhs de Lit et de Sent Delian. Las òbras enterpresas en 1845, dab lo redreçament deu bocau, n’i an pas daishat que gravas traversadas per las aigas de l’arriu d’Usar e deu Corlís, vinent de Sent Delian. Aqueth corrent que dessepara Bòrn et Maransin.
Corrent d’Uishet[modificar | Modificar lo còdi]
Qu’es l’exutòri de l’estanh de Lon. Dempuish lo Pas deu Lop dinc au pont de Pishalèbe, que dessepara la comune de Vièla-Sent Gironç dab la de Moliets e Mar. Lo son bocau qu’es lo sol de la còsta gascona de n’estar pas estabilizat.
Corrent de Soston[modificar | Modificar lo còdi]
Vadut au cap sud-oèst de l’estanh de Soston, que s’escor sus la comuna deu medish nom. Lo son bocau, partatjat dab la comuna deu Bocau Vielh, qu’èra lo de l’Ador dinc a 1578.
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- Lacs, étangs et courants du littoral aquitain, per Jean-Jacques Fénié e Jean-Jacques Taillentou ; edicions Confluences ; 2006.
Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]
