Conte de Tòquio

Conte de Tòquio
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas

Una aficha japonesa del filme

Títol original	Tōkyō Monogatari
Realizacion	Yasujirō Ozu
Actors principals	Chishū Ryū Chieko Higashiyama Setsuko Hara
Scenari	Kōgo Noda Yasujirō Ozu
Musica	Kojun Saitō
Fotografia	Atsuta Yuharu
Montatge	Yoshiyasu Hamamura
Produccion	Takeshi Yamamoto
Societat de distribucion	Shochiku
Format	Blanc e negre
Genre	Cronica familiala
Durada	136'
Sortida	3 de novembre de 1953 a Japon
Lenga(s) originala(s)	japonés
País d’origina	Japon

Conte de Tòquio ( Tōkyō Monogatari en romaji) es un filme realizat per en Yasujiro Ozu en 1953.

Sinòpsi[modificar | Modificar lo còdi]

Nos conta l'istòria lo viatge d'un parelh de vielhets, na Tomi (Chieko Higashiyama) e'n Shukishi Hirayama (Chishu Ryu) venguts a Tòquio d'a Onomichi, una vilòta d'al sud-oèst de l'illa, çò es d'a l'autre cap o quasi de Japon (una jornada de viatge ferroviari gaireben en aquela epòca...), per veire los lors enfants e la lor decepcion assumida sempre amb quietud e silenci estoïc davant la lor cortesiá pro forçada.

Per astre e per sol punt positiu e solaç ne serà la gençor de la lor nòra Noriko (Setsuko Hara), veusa de guèrra del lor filh Shoji.

D'efièch los lors enfants an totes dos lo lor mestièr e las lors familhas pròpias e se ne tenon d'aqueferits, sens relambi ni polsar.

Ne fa lo lor ainat Koichi (So Yamamura) de pediatra, lo cabdet Keizo (Shiro Osaka) viu a Osaka e la filha mai annadida Shige (Haruko Sugimura) es parruquièra dins la capitala nipona.

La lor filha pus jove Kyoko (Kyoko Kagawa) es regenta mas viu amb eles a Onomichi.

La lor cortesiá envèrs sos parents ne serà estada doncas sonqu'aparenta e regida per las règlas non escrichas mas estrictas del bon saber viure nipon.

Respièch e dever son las formas pr'aquò pro prigondas de l'amor filial japonés.

Es per aquò (e tanben per los s'aluenhar un chic tot parièr...) que li ofriràn un sojorn dins l'estacion balneària d' Atami que la maire, malauta, ne tornarà encara mai cansada que non pas quora arribèt.

Ne començarà d'emmalautir mai que pus a Osaka que lai s'arrestèron per veire lo lor cabdet.

Es quand aprendràn puèi sa malautiá (que los deuràn al brutle ajónher en çò siu...) e per acabar la siá mòrt qu'un regret fòrça intens los s'asondarà mas tròp tard e las solas que de verai verai pertocadas seràn Noriko e Kyoko.

Lo sol arc de seda miraudiós dins l'escuresina ne serà doncas estat las lors relacions amb Norico.

La scèna qu'ela li fa vesitar Tòquio en autobus es un dels cimèls de l'òbra, coma escandilhada sendenta maldespièch tota lor tristor.