Bernat II de Bigòrra
Bernat II (v. 1014 † 1077) es un comte de Bigòrra de 1038 a 1077, e filh de Bernat Rogièr, comte de Fois e de Coserans, e de Gersenda, comtessa de Bigòrra.
Biografia[modificar | Modificar lo còdi]
Son paire aviá la redaccion dels fòrs de Bigòrra, es a dire un ensemble de costumas que regisson la vida dins lo comtat, e Bernat II acaba l’entrepresa cap a 1060. Aqueles fòrs definissián los dreches e devers respectius del comte, dels nòbles e dels subjèctes. Una fortalesa novèla podiá pas èsser construcha sens l’acòrd del comte, e los abitants devián causir per senhor un vassal del comte. L’autonomia de las vals de Lavedan e de Barèjas tanben es confirmada.
En 1062, entrepren amb son espós un pelegrinatge al Puèi de Velai e plaça son comtat jos la proteccion de Nòstra Dauna del Puèi de Velai. Aquesta accion relativament anodina, perque Bernat Tupamaler farà parièr en plaçant Armanhac jos la proteccion de Nòstra Dauna d’Auch, serà dos sègles mai tard interpretat coma una donacion. Al moment de pelejadas de succession del comtat de Bigòrra al sègle XIII, Felip lo Bèl, rei de França e senhor de Velai, entre-temps estacat al domeni reial, usarà d'aqueles dreches pretenduts sus Bigòrra per l’annexar e l'estacar al reialme.
Maridatges e enfants[modificar | Modificar lo còdi]
Esposa en primièras nòças una cèrta Clamença[1] († 1062) que dona naissença a :
- Raimon II († 1080), comte de Bigòrra
- Clamença († avant 1065) maridada cap a 1055 a Armengòl III, comte d’Urgèl
- Beatritz Ièra († 1095), comtessa de Bigòrra, maridada en 1079 a Centolh V, vescomte de Bearn
D'aquel maridatge benlèu tanben son nascudas[2] :
- Esteveta, maridada a Guilhèm Ièr, comte de Borgonha
- Ermensinda, maridada a Guilhèm VII Aigret, duc d'Aquitània e comte de Peitieus, e maire de Clamença, maridada a Conrad Ièr, comte de Luxemborg
Veuse, Bernat II se tòrna maridar a la fin de l'annada 1063 amb Esteveta Doça de Marselha, filha de Guilhèm Ièr, vescomte de Marselha e d’Esteveta dels Bauç, e veusa de Jaufré Ir, comte de Provença
| Precedit per | Bernat II de Bigòrra | Seguit per | ||
| Bernat Rogièr e Gersenda |
|
Raimon II |
Annèxe[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- Abbé Colomez. Histoire de la Province et comté de Bigorre. Lafitte Reprints.
- (fr) Foundation for Medieval Genealogy : Comtes de Bigòrra
- (fr) Biografias medievalas : Bernat II de Bigòrra
- (fr) origina e istòria del departament dels Hauts Pirenèus
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ La comtessa Clamença es una de las primièras personas nòblas e pirenencas que pòrta aquesta pichon nom. Cap de document descriu pas son origina familiala, doncas, òm se basa sus l’onomastica per emetre una ipotèsi. En se basant sus l’aparicion dels pichons noms Esteveta, Guisla e Raimon, Christian Settipani aviá prepausat l’ipotèsi d’una filha de Raimon Borrel, comte de Barcelona, e d’Ermesinda de Carcassona (Christian Settipani. La Noblesse du Midi Carolingien (en Error d'escript : la foncion « nom » existís pas.). Oxford: Prosopographica et genealogica, p. 388. ISBN 1-900934-04-3.). Mas aquesta identificacion soslèva qualques problèmas. Atal, aquò fa de Bernat II e de Clamença de cosins germans, e rend lor maridatge improbable, quitament impossible. Lo pichon nom de Guisla pòt èsser explicat per la familha de Bernat II, perque es portat per sa granda tanta Guisla de Melguèlh. La familha de Clamença, doncas, a transmés sonque los pichons noms d’Esteveta e de Raimon. Cronologicament, se pòt far de Clamença una filha de Guilhèm, comte de Pallars, e d’Esteveta, tanben parents d’un Raimon.
- ↑ Christian Settipani. La Noblesse du Midi Carolingien (en Error d'escript : la foncion « nom » existís pas.). Oxford: Prosopographica et genealogica, p. 388. ISBN 1-900934-04-3. Vejatz tanben l'article Esteveta de Borgonha que resumís la tèsi.