Balma de Clamosa

Lo «corredor blanc», la partida pus bèla de la balma, presentant d'innombrables cristals d'aragonita

La balma de Clamosa se dobrís a Sant Joan de Fòrcs, al pè del causse de Larzac, a qualques centenas de mètres del pont del Diable (medieval, del sègle XI, inscrich coma Patrimòni Mondial de l'Umanitat per l'UNESCO, que permetiá lo passatge d'Erau als pelegrins de Sant Jaume de Compostèla).

Geologia

Constituís un dels malhums sosterranhs pus alongats del sud del Massís Central. De coloracions de fluoresceïna realizadas per Enric Palòc, Loís Martin (SCM) e Danièl Caumont (CLPA), permetèron de melhor comprene l'estenduda del malhum, que excedís 17 km dempuèi sa resurgéncia sul causse de Larzac.

La balma se formèt lentament dins lo carst dolomitic, gràcias a l'accion de l'aiga, que s'infiltrèt dins las fendas de la ròca, en tot aflacar quimicament, per l'efièch de corrosion, aquelas anfractuositats. Atal se formèt mantun nivèl de galariás que correspondon a l'abaissament del lièch del riu d'Erau:

• Un nivèl superior d'amplas salas, presentant de grands massisses de concrecions, sensiblament de finas e treslusentas cristallizacions blancas de calcita e d'aragonita.
• Un nivèl intermediari, encara de còps inondat en periòde de creguda, constituit per un ensems de galariás cavadas per corrosion dins la ròca dolomitica presentant de parets talhonadas en «dentèlas de pèira». Aquel ensemble s'apèla lo «labirint», zona dins la quala se perdián los primièrs explorators.
• Un nivèl inferior, ennegat, dins lo qual circula en permanéncia l'aiga del riu sosterranh actiu de Clamosa que son nivèl varia segon las precipitacions.

Concrecions

En mai de las concrecions classicas (estalactitas e estalagmitas), la balma de Clamosa embarra una varietat excepcionala de formacions cristallinas: las fistulosas, que atenhon 4 m; de drapariás de talhas fòrça grandas; de concrecions talas coma las pèrlas de las cavèrnas, los cristals de calcita o encara las copèlas de calcita; se pòt tanben observar d'estalactitas excentricas, formadas per evaporacion a partir d'un depaus de calcari sosmés a la manièra que l'aiga s'emplana abans de s'evaporar e a las leis de la creissença cristallina, en mai que als eventuals corrents d'aire que favorizan l'evaporacion e a las pressions capillaras que pòdon dirigir l'expulsion d'aiga, alara la concrecion creis alavetz dins tots los sens de l'espaci; de cristals d'aragonita, vertadièras flors de pèira formadas gràcias a la preséncia de magnèsi dins la ròca dolomitica de la balma.

Aqueles espeleotèmas constituisson un patrimòni natural fòrça fragil que es salvagardat per l'esplecha toristica racionala e lo respècte per l'environament: al començament de 2010, lo sistèma d'esclairatge de la balma foguèt completament remplaçat e Clamosa es uèi la primièra balma toristica en Euròpa equipada en entièr de LEDs (diòdas electroluminiscentas), que emeton mens de calor (nociva per las concrecions) que l'esclairatge convencional, çò que limitarà las condicions d'un procèssus de fotosintèsi e lo desvolopament de la microvegetacion.

Fotografias de la balma

• 
  De resurgéncias activadas en periòde de creguda
• 
  Cristals d'aragonita
• 
  Una fistulosa compausada d'un sol cristal de calcita pura
• 
  Passatge de l'aiga dins la ròca rosegada
• 
  D'excentricas pichonèlas
• 
  La talha del manequin balha l'escala
• 
  L'espectaclós bufet d'òrgue de la «sala de manjar»
• 
  Una magnifica aragonita coralhifòrme
• 
  La medusa, simbòl de la balma
• 
  "Flors" d'aragonita butant dirèctament sus d'argila
• 
  Lo «cementèri» e lo plafon ondrat de multiplas fistulosas