Austau VII d'Aorlhac

Austau d'Orlhac
Naissença	1225 Castèl de Conros a Arpajon sus Cèra
N. a
Decès	1èr de setembre de 1291 Tolosa
D. a
Causa de decès
Assassinat/ada per
Luòc d'enterrament
Lenga mairala
Fogal ancestral
País de nacionalitat
Paire
Maire
Oncle
Tanta
Grands
Bèlamaire
Bèlpaire
Fraire
Sòrre
Conjunt
Companh/a
Filh/a

Religion
Membre de
Familha nòbla
Membre de l'equipa esportiva
posicion de jòc
tir (esquèrra/drecha)
grad dan/kyu
Grop etnic
Orientacion sexuala
Profession
Emplegaire
Domeni d'activitat
Escolaritat
Diplòma
Director de tèsi
Estudiant de tèsi
Foncion politica
Residéncia oficiala
Predecessor
Successor
Partit
Tessitura
Label discografic
Lista de cançons
Discografia
Mission de l'astronauta
Distincions e prèmis
Branca militara
Grad militar
Etapa de canonizacion
Familha nòbla
Títol de noblesa
Títol onorific
Comandament
Conflicte
Jorn de la fèsta
País d'origina	Occitània
Nacionalitat
Profession	trobador
Ocupacion
Luòc de trabalh
Distincions
Mestressas
Religion
Estudis
Títol	( - )
Dinastia
Servici	de a
Grad militar
Arma
Coronament
Investitura
Predecessor
Successor
Conflictes
Comandament
Faches d’armas	{{{faitsdarmas}}}
Omenatge
Autras foncions

Austau d'Orlhac o Austau VII d'Aorlhac es un trobador qu'òm pensa nascut cap a 1225 al Castèl de Conros a Arpajon sus Cèra e que tèsta lo 1èr de setembre de 1291 a Tolosa.

Biografia[modificar | Modificar lo còdi]

Èra lo filh d'Austau VI d'Orlhac e de Margarida de Malamòrt, e aviá un fraire, Durand de Montal, senhor de La ròca brou.

Lo 24 de junh de 1261, Austau e Durand son fraire, filh e eretièrs d'Austau d'Orlhac cavalièr, abandonan a Guilhèm de Montal, Guilhèm de Malamòrt e Malfre de Castelnau, gardians del testament de lor paire, la meitat dels revenguts de totas lors tèrras pendent tres ans per pagar los dreches, fraisses, amendas, deudas e almòinas deguts per la succession, l'act sagelat d'Uc, comte de Rodés, e d'Aimar, abat d'Orlhac.
Foguèt armat cavalièr per Saint Loís lo jorn de Pentecòsta de 1267.
Lo 12 de setembre de 1269 obten d'Anfós, comte de Peitieus e d'Auvèrnha, de letras al senescal de Roergue per constrénher Margarida de Malamòrt, sa maire de li tornar lo Castèl de Tinièras que se n'èra apoderat.
Lo 22 d'agost de 1270 vend a son fraire Durand de Montal per 13 060 sòls de Clarmont, tot çò que ten de l'abadiá dins las parròquias de Viescamp, Sant Estève, Sant Geron, Airens, Crandèlas, Itrac e Omps per seguir Sant Loís al moment de la Darrièra Crosada que ne tornèt rapidament. Aprèp 1274, dintra en guèrra contra lo novèl comte de Rodés qu'exigís d'el l'omenatge dirècte al vescomtat de Carlat^[1].